Ferdynand Feldman
Z Wikipedii
Ferdynand Feldman (ur. 1862, zm. 3 czerwca 1919 we Lwowie) – aktor teatralny znany ze scen polskich na przełomie XIX/XX wieku, ojciec aktorki Krystyny Feldman. Był ochrzczonym Żydem[1][2].
Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a następnie w szkole dramatycznej Derynga w Warszawie. Od 1881 występował w teatrze krakowskim, grając początkowo role lokajów. Z uwagi na posturę (był niski i krępy) zdobywał początkowo powodzenie w komediach, farsach i operetkach.
Grał w warszawskich teatrach ogródkowych, w Krakowie, Poznaniu, Lublinie, Częstochowie, Łodzi. W 1890 został zaangażowany do zespołu Teatru Wielkiego we Lwowie, gdzie występował przez dwadzieścia pięć lat. W latach 1916-19 pracował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.
Uwagę krytyków przykuły jego kreacje w utworach Fredry (grywał Beneta, Szambelana, Geldhaba, Radosta). Często odtwarzał postać Napoleona. Tadeusz Pawlikowski zaczął jednak obsadzać aktora w rolach dramatycznych, co pozwoliło Feldmanowi na pełny rozwój talentu. Jego największe role to Bos w "Nadziei" i Bezsiemionow w "Mieszczanach". Aktor odznaczał się świetną dykcją, za pomocą gestu i mimiki znacząco różnicował swoich bohaterów, budował postać za pomocą drobnych szczegółów i rekwizytów.
Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Grzela R., Rozum spokorniał. Rozmowy z twórcami, Interlib, Warszawa 2000
- ↑ http://www.parnas.pl/index.php?co=blog&id=12&idb=25
