Finnegans Wake
Z Wikipedii
Finnegans Wake – ostatnie dzieło Jamesa Joyce'a, opublikowane w 1939 roku. Joyce rozpoczął pracę nad tą powieścią 10 marca 1923, niedługo po wydaniu Ulissesa. Pierwsze jej fragmenty zaczęły ukazywać się już w roku 1924, dość długo znana była jako Praca w toku – ostateczny jej tytuł stanowił przez pewien czas tajemnicę znaną tylko pisarzowi i jego żonie - Norze Barnacle, a zaczerpnięty został z irlandzkiej ballady ulicznej "Finnegan's Wake" powstałej około 1850 roku.
Siedemnaście lat, jakie Joyce spędził tworząc Finnegans Wake, stanowiły trudny okres w jego życiu. Pisarza nękały problemy zdrowotne (m.in. przechodził liczne operacje oczu) oraz osobiste (związane z dziećmi), był też wciąż w kłopotach finansowych.
Finnegans Wake jest dziełem absolutnie nowatorskim, do dziś określanym jako "książka nie do przeczytania". Ulisses był "dniem człowieka" - Finnegans jest jego "nocą". Joyce uważał, że jego dzieło może zrozumieć każdy, jeśli tylko poprawnie i głośno je przeczyta. Istotnie, dzieło jest zlepkiem językowym, dlatego może być niezrozumiałe nawet dla Irlandczyka. Język, w którym zostało napisane, jest nieregularny i ma opierać się na odpowiednim odgłosie, sensie i rytmie. Finnegans Wake jest uważane za dzieło wyjątkowo metafizyczne i mistyczne, a przy tym wielokrotnie mówi się o nim jako o najdoskonalszym dziele XX-wiecznej literatury. Badania nad strukturą tego dzieła podjęły wielkie autorytety językoznawstwa i literatury.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Finnegans Wake online oryginalny tekst książki online
- Finnegans Wiki, tekst Finnegans Wake w Wikipedii (en) z encyklopedią
- James Joyce czyta fragment Anna Livia Plurabelle
