Flash mob

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.
Wstawiając szablon dodaj informację o tej stronie na Wikipedia:Strony wymagające weryfikacji.

Błyskawiczny tłum w Toronto - walka na poduszki

Flash mob to określenie, którym przyjęło się określać sztuczny tłum ludzi gromadzących się niespodziewanie w miejscu publicznym w celu przeprowadzenia krótkotrwałego zdarzenia, zazwyczaj zaskakującego dla przypadkowych świadków. W akcji uczestniczą nieznani sobie ludzie znający jedynie jej termin i planowane działanie. Zazwyczaj akcje takie są organizowane za pośrednictwem Internetu.

Pomysł organizowania błyskawicznego tłumu narodził się w Nowym Jorku – pierwszą akcję tego typu zaplanowała w początku 2003 roku osoba lub organizacja określająca się jako Mob project. Zabawa polegała na zgromadzeniu się w sklepie Macy's i dopytywaniu się sprzedawców o "dywanik miłości dla komuny". Kolejne akcje polegały na oddawaniu pokłonów ogromnej figurce pluszowego dinozaura ustawionej w jednym ze sklepów z zabawkami na Times Square, klaskaniu wewnątrz ekskluzywnego hotelu albo obserwacji fikcyjnego przedstawienia. Uczestniczyły w niej setki osób. Pomysł na flash mob szybko rozpowszechnił się także w innych miejscach świata, także i w Polsce. W pierwszą rocznicę powstania ruchu flash mob odbył się tak zwany Drugi Globalny Flash Mob, którego scenariusz nawiązywał do nowojorskiego "dywanika miłości dla komuny".

Najbardziej znane organizacje flash mob to: Global Flash Mob Committee, Mob Project (Nowy Jork, USA), SydMob (Sydney, Australia), Fmob RU (Rosja), Warszawski Front Abstrakcyjny (Warszawa), FMOB (różne miasta Polski).

Jednym z pierwszych miast Polski, w którym odbył się Flash Mob, był Radom - to właśnie tam tłum 60 osób zachwycał się doskonałością bułek z serem. Także tam, 200 osób, maszerując czwórkami, zaśpiewało pieśń "Przybyli ułani pod okienko".

Wielkie firmy zapragnęły wykorzystać flash mob do celów reklamowych. Jest to sprzeczne z ideologią flash moba, która mówi o tym, że akcji odbywają się dla czystej przyjemności i nie mogą mieć żadnego innego celu. Przykładem polskich firm, które próbowały wykorzystać flash mob jako reklamę jest Platforma Mediowa Point Group i Gazeta Wyborcza.

Flash moby stały się inspiracją dla wielu innych nurtów projektów miejskich, takich jak amerykański Street Wars, australijski Free Hugs czy polski Urban Playground.