Fleksografia

Z Wikipedii

Schemat zespołu fleksograficznego: 1-cylinder dozujący farbę, 2-cylinder drukujący, 3-cylinder dociskowy (między cylindrem 2 i 3 znajduje się podłoże drukowe)

Fleksografia (fleksodruk) – (flekso /gr/ giętki) technika druku wypukłego elastycznymi formami drukowymi i ciekłymi farbami szybko schnącymi.

Charakterystyczną cechą fleksografii jest występowanie elastycznej, wypukłej formy drukowej wykonanej zazwyczaj z polimeru, rzadziej z gumy. Dzięki temu technika ta stosowana może być w przypadkach, kiedy podłoże nie jest idealnie równe. Technika ta jest najbardziej uniwersalną techniką druku, jeśli chodzi o możliwości zadruku różnych podłoży drukowych.

[edytuj] Historia

• Za początek fleksografii przyjmuje się rok 1853, kiedy w USA wykonano pierwszą elastyczną płytę do maszyny rotacyjnej. W początkach istnienia fleksografię nazywano drukiem anilowym, gdyż stosowano farby z barwników anilowych, obecnie uważanych za mało doskonałe.
• W latach 60-tych firma BASF uruchomiła produkcję syntetycznych barwników anilowych.
• W 1890 r. powstały pierwsze maszyny do druku anilowego farbami alkoholowymi.
• W 1938 r. opracowano technologię produkcji farb wodorozcieńczalnych do druku flekso. W tym samym roku opatentowano cylinder aniloxowy (zwany też cylindrem rastrowym) do przekazywania farby. W kolejnych latach udoskonalano powłokę cylindra (obecnie ceramiczna) i geometrię kałamarzyków.
• W 1951 r. firma Mosstype Corporation ogłosiła konkurs na nową nazwę dla druku anilowego. W końcu 1952 r. przyjęto nazwę "flexography".
• W 1972 r. wprowadzono fotopolimerowe formy drukowe.
• W 1986 wprowadzono technologię "sleeve" tulei formowych.
• W 1996 wprowadzono CtP do produkcji form drukowych.

[edytuj] Podział

Maszyny fleksograficzne można podzielić:

• ze względu na rodzaj farby:
  • fleksografia rozpuszczalnikowa
  • fleksografia wodna
  • fleksografia UV

• ze względu na lokalizację cylindra dociskowego
  • z cylindrem centralnym, zwane też C.I. (Common Impression Cylinder)
  • wielocylindrowe
    • szeregowe
    • wieżowe

• ze względu na kształt podłoża drukowego
  • zwojowe (dominujący rodzaj)
    • ze zwoju na zwój
    • ze zwoju na arkusz
  • arkuszowe

Maszyny zwojowe dzieli się ze względu na szerokość wstęgi:

• wąskowstęgowe czyli maszyny małoformatowe do druku do szerokości do 300mm
• średniowstęgowe czyli maszyny średnioformatowe, których typowa szerokość druku wynosi 330-680mm
• szerokowstęgowe czyli maszyny wielkoformatowe drukujące od szerokości 1000mm

[edytuj] Przygotowanie formy drukowej

Dość skomplikowanym procesem jest przygotowalnia fleksograficzna – zarówno w fazie DTP, jak i przy wykonywaniu form drukowych. W fazie projektowania uwzględnić należy zjawisko rozciągnięcia formy nałożonej na wałek. Jest ono spowodowane faktem, iż forma jest elastyczna i posiada określoną grubość. Po umieszczeniu takiej formy na cylindrze formowym, wierzchnia jej warstwa ulega rozciągnięciu, a co za tym idzie, następuje zniekształcenie obrazu. Aby uniknąć tego zjawiska, w fazie przygotowania należy odpowiednio skrócić rysunek w jednym kierunku.

Programy komputerowe przygotowujące klisze do naświetlania polimerów uwzględniają poprawki kształtu, a także zmieniają obszary kolorów, tak by na granicy kolorów nie występowały "dziury" spowodowane niedokładnym przeniesieniem różnych kolorów na podłoże.

Zastosowanie polimerów utwardzanych ultrafioletem, graficznych programów komputerowych oraz drukarek laserowych do przygotowania matrycy do naświetlania sprawiło, że technika fleksografii jest jedną z najtańszych w przygotowaniu technik drukarskich.

[edytuj] Perspektywy rozwoju

Farby stosowane we fleksografii charakteryzują się dobrym przyleganiem i możliwością bardzo szybkiego odparowania. Dlatego też dużo lepiej niż w innych technologiach udają się druki na podłożach niewsiąkliwych, np. na foliach z tworzyw sztucznych, przez co fleksografia ma olbrzymi udział w poligrafii branży opakowaniowej.

Współczesne maszyny fleksograficzne drukują z rozdzielczością zbliżoną do offsetu, z grubością nałożenia farby zbliżającą się do sitodruku. Często zaopatrzone są w zespoły lakierujące, niekiedy posiadają możliwość uszlachetnienia druku cold-stampingiem i wykonywania wykrawania wykrojnikami rotacyjnymi: czyli cały proces druku i obróbki po druku jest możliwy w linii (on-line). Maszyny fleksograficzne bywają doposażone w sita rotacyjne, czyli wspomagana dodatkową techniką druku - sitodrukiem. Sitodruk pozwala na grubsze nałożenie farby niż technika fleksograficzna, chociaż prace nad wałkami aniloksowymi sprawiają, że przenoszonone są coraz grubsze warstwy farby w technice flekso. Maszyny drukujące w technice offsetowej bywają doposażone o fleksograficzne wieże lakierujące (tzn. z wałkiem aniloxowym) dla aplikacji lakieru dyspersyjnego w jednym procesie druku (on-line).

Wszystkie te cechy sprawiają, że fleksografia jest bardzo dynamicznie rozwijającą się techniką druku.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Zrzeszenia Polskich Fleksografów