Fontanna Neptuna w Gdańsku
Z Wikipedii
Fontanna Neptuna powstała z inicjatywy burmistrza Bartłomieja Schachmanna i rady miejskiej. Zlokalizowana jest w najbardziej reprezentacyjnej części Gdańska - na Długim Targu przed wejściem do Dworu Artusa. Rzeźba przedstawiająca boga morza Neptuna została odlana w brązie w 1615 przez Piotra Hausena wg projektu Gerdta Benningka. Czasza oraz trzon, na której stoi posąg jest dziełem rzeźbiarza Abrahama van den Blocke.
Uruchomienie fontanny nastąpiło w roku 1633. Rok później powstała żelazna krata otaczająca basen (autorem projektu - Abraham van den Blocke).
Cechy architektoniczne fontanny nawiązują do manieryzmu flamandzkiego.
Manierystyczna w swej koncepcji figura rzymskiego boga mórz i oceanów - Neptuna zbudowana jest w oparciu o łamaną linię (nawiązanie do figury serpentinata), przeznaczona jest do oglądania ze wszystkich stron. Wygląd rzeźby wskazuje na to, że autor znał rzeźby antyczne: głowa Neptuna przypomina głowę z posągu konnego Marka Aureliusza, zaś tors jest być może nawiązaniem do Torsu Belwederskiego. Powyższe analogie świadczą o tym, że XVII-wieczna fontanna Neptuna jest jednym z nielicznych przykładów obecności rzeźby antycznej na terenach Gdańska.
W 1762 Jan Karol Stender przebudował podstawę fontanny. Otrzymała wtedy bogato zdobiony styl rokokowy.
Uszkodzona w czasie II wojny światowej, została odrestaurowana i ponownie uruchomiona w 1954.
