Forward Look
Z Wikipedii
Należy w nim poprawić: formułę artykułu (definicja wstępna), język, który charakteryzuje się niekiedy nieencyklopedycznym stylem, literówki, typografię.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Forward Look czyli nowe szaty Chryslera
Pojazdy z Korporacji Chryslera od lat 1930. zyskały sobie opinię iż wchodzące w jej skład marki (Dodge,Plymouth,DeSoto,Chrysler) to „grzeczne” samochody dla starszych panów. Założenie iż samochód musi być wystarczająco wysoki by dało się do niego wsiąść w kapeluszu nie było tym, czego poszukiwano po wojnie, czego najlepszym przykładem jest sukces nowych modeli Studebakera o bardzo aerodynamicznych kształtach i zintegrowanych błotnikach.
Aby zmienić obraz samochodów z korporacji Chryslera, Kauffman Thuma Keller, szef korporacji zatrudnił nowego stylistę – Virgila Exnera, człowieka który w zasadzie był autorem nowej stylistyki Studebakera.Nie chciał on więcej pozostawać anonimowym pracownikiem Studia Loewy’ego i odszedł z niego.W 1949 Exner otrzymał stanowisko szefa Wydziału Nowoczesnych Projektów i Koncepcji. Od razu też zdał sobie sprawę , że zmiany wizerunku Chryslera nie będzie w stanie dokonać sam. Od 1951 roku z pomocą włoskiej firmy karoseryjnej Ghia zaprojektował i wykonał pojedyncze egzemplarze samochodów koncepcyjnych – w większości dwumiejscowych sportowych kabrioletów jak Chrysler C-200 (1952) czy obłych, silnie przeszklonych coupe jak Chrysler Ghia (1951). Prezentacja tych pojazdów na wystawach samochodowych spotykała się z bardzo dobrym przyjęciem publiki. Wobec modeli znajdujących się w seryjnej produkcji Exner prowadził delikatne działania unowocześniające, jak choćby wprowadzenie jednoczęściowej szyby przedniej w 1953 r. Nadal kontynuowano jednak wzorzec nadwozia pontonowego z wysoką maską i nieco wysuniętymi tylnymi błotnikami. Wprowadzone wówczas silniki o półkolistych komorach spalania pozwalały dogonić konkurencję w „wyścigu mocy” ale pozbawione były atrakcyjnego opakowania.
Rewolucja rozpoczeła się w roku 1955, kiedy wszystkie marki Korporacji Chryslera otrzymały „Wygląd Przyszłości” (Forward Look) – całkowicie nowe dwukolorowe nadwozia z panoramicznymi szybami i ciężko ochromowanymi przodami. Ponadto pojawił się flagowy samochód Chryslera – model 300 – nazwany tak od uzyskiwanej mocy – 300 KM. Wkrótce znalazł swojego tańszego odpowiednika w średniorynkowej marce DeSoto, gdzie wprowadzono model Adventurer,czy u Plymoutha - Fury – oba dostępne tylko w 2 kombinacjach kolorystycznych - biały lub czarny ze złotym. Nie tylko klienci, ale przede wszystkim konkurencja była zszokowana tym na co zdobył się konserwatywny Chrysler, w ciągu jednego roku nadrabiając 6-letnie opóźnienie stylizacyjne i techniczne – wówczas zastosowano po raz pierwszy skrzynię biegów Powerflite - kontrolowaną za pomocą przycisków na tablicy rozdzielczej, na razie oferowaną jako wyposażenie opcjonalne. Dodatkowo model Chryslera, Imperial, zostaje awansowany do miana odrębnej,luksusowej marki, a ekskluzywne samochody ze znakiem orła na masce będą odtąd deptać Cadillacowi po piętach. Wobec entuzjastycznego przyjęcia nowej stylistyki, na rok 1956 zaoferowano odważniej podretuszowane modele z wszystkich linii, powiększone skrzydła i delikatniejsze przody sprawiły że był to kolejny udany rok modelowy. W ofercie pojawiły się po raz pierwszy modele z nadwoziami typu czterodrzwiowy hardtop, które to nadwozie miało zresztą u każdej marki własne określenie, jak Southampton u Imperiala czy Sportsman w przypadku DeSoto.
Istnieje teoria, iż modele zaprezentowane w roku 1957 oryginalnie miały pojawić się w sprzedaży dopiero w roku 1960-tym, co wydawało by się potwierdzać nowe hasło reklamowe „Nagle nastąpił rok 1960-ty”. Prawdą jest, że kompletnie od zera zaprojektowane nadwozia zostawiły konkurencję daleko w tyle, mimo tego iż zarówno General Motors jak i Korporacja Forda również zaprezentowały nowe nadwozia. Wszystkie marki Korporacji Chryslera wyposażono w podwójne reflektory, lub markowano to rozwiązanie, rozdzielając światła pozycyjne od reflektorów (Plymouth,Dodge) gdyż nie we wszystkich stanach przepisy dopuszczały użycie poczwórnych świateł.W innych przypadkach dostępne były dwie konfiguracje lamp (DeSoto, Imperial). Zupełnie płaskie maski leżały równo z błotnikami, skrywając nowe silniki V8 o mocach 197 – 375 KM w zależności od modelu. Niewielkimi silnikami sześciocylindrowymi, jak te dostępne w ofercie Plymoutha nikt się wówczas nie interesował. Standardem były 2 i 3 biegowe skrzynie Power- i Torqueflite, również dostępne w zależności od modelu,obsługiwane za pomocą przycisków po lewej stronie deski rozdzielczej. Nowa konfiguracja słupka szyby przedniej sprawiała że zlikwidowano całkowicie problem ślepej strefy na wysokości oczu kierowcy i kształt ten w zasadzie nie zmienił się aż do czasu zaniku szyb panoramicznych we wczesnych latach 60. Cienkie tylne słupki opadających dachów znikały pomiędzy gigantycznymi skrzydłami nadającymi samochodom kształt klina. Po raz kolejny każdy wóz można było odróżnić od pierwszego rzutu oka, właśnie dzięki różnym typom skrzydeł, charakterystycznym dla każdej marki z osobna.
Obowiązujące wówczas w Ameryce niepisane prawo aby zmieniać stylistykę co roku, tak naprawdę wymuszało tylko 3-letnie cykle stylistyczne, w których poszczególne roczniki różniły się detalami jak np. układ listew ozdobnych na bokach. Najlepszym przykładem są tu modele z roku 1958, gdzie jedyną poważną zmianą było wprowadzenie na stałe parzystych reflektorów, gdyż pod koniec roku 1957 ostatecznie ujednolicono zapis prawny na ten temat. Mimo i te modele lansowano jako całkowicie nowe, co w zasadzie można uznać za prawdę – zeszłoroczne projekty były najpełniejszym wprowadzeniem w życie idei „Wyglądu Przyszłości” i nic nie mogło zagrozić ich pozycji na rynku poza pierwszą po II wojnie światowej recesją. Dopiero rok 1959, w którym konkurencja rozpoczęła nowy cykl stylistyczny sprawił, że lekko podretuszowane modele Korporacji Chryslera nie były już tak szokujące. Niezbyt udane detale wszystkich marek mogę być spowodowane tym, iż w czasie kiedy je projektowano, Exner właśnie leczył się po ataku serca i nie nadzorował nowych projektów.Nowością było wprowadzenie oddzielnych przednich foteli, które obracały się w stronę kierowcy i pasażera po otwarciu drzwi, aby ułatwić zajęcie miejsca. Udogodnienie to dostępne było we wszystkich markach, ale jedynie w drogich modelach było standardem. Ponadto zarzucono produkcję drogich silników o półkolistych komorach spalania, wprowadzając kształt klina.
Rok 1960 przyniósł zupełnie nowe formy (tym razem po raz pierwszy jako nadwozie samonośne, a nie na ramie) dla Plymoutha, Dodge’a, Chryslera i Imperiala.
Obecność tego ostatniego na rynku sprawiła, że zaburzone zostały relacje pomiędzy poszczególnymi markami Korporacji, i DeSoto znalazło się w sytuacji bez wyjścia – podobnie wyposażone droższe Plymouthy były i tak tańsze od DeSoto a z kolei najtańsze z Chryslerów były odbierane jako coś lepszego niż DeSoto.Obie marki zaczęły wkraczać na dotychczas zajmowany przez DeSoto rynek średni, czego wyrazem były spadające zamówienia na tą ostatnią markę. Doprowadziło to do sytuacji w której dla utrzymania opłacalności produkcji, nadwozie DeSoto zunifikowano z Chryslerem, dając mu tylko inny grill i drastycznie zmniejszając liczbę modeli do dwóch. Odpowiedzią na coraz częściej poszukiwaną ekonomię było przywrócenie silnika sześciocylindrowego u Plymoutha (rzędowa jednostka,225 cali sześciennych, 145KM), ale pozostałe modele nadal oferowano z dużymi silnikami ośmiocylindrowymi. Nowa była natomiast struktura nadwozi, wszystkie marki przeszły bowiem na nadwozia samonośne. Obrotowe fotele wprowadzone w zeszłym roku stały się teraz całkiem automatyczne – nie trzeba już było pociągać dźwigni aby się przekręciły, a tylko otworzyć drzwi na oścież.
Rok 1961 był zakończeniem pewnego etapu w dziejach Korporacji Chryslera, jak również całej motoryzacji amerykańskiej. Był to ostatni „uskrzydlony” rocznik, a zawinięte pod górę i pochylone skrzydła Dodge’a czy ukośne stateczniki Chryslerów były całkiem nowym kierunkiem w jakim mogłaby rozwijać się ta stylizacja. Był to też ostatni rok w którym oferowano jakiekolwiek DeSoto, zarzucone w połowie roku modelowego, jedynie w Australii nazwa utrzymała się przez kilka lat dla niewielkiego kompaktu w USA sprzedawanego jako Dodge Lancer i Plymouth Valiant. Od tego roku datuje się też stopniowa dewaluacja modelu 300, którego literowe określenia,stosowane od roku 1956 dotarły wówczas do litery G. Od 1963 roku zarzucono kabriolet (wprowadzony w 1957) a później sportowy, najsilniejszy seryjny samochód Ameryki zmienił się w potulny pojazd klasy średniej wycofany z oferty ostatecznie w 1966.Zapowiedzią nowego, znacznie brzydszego stylu był Plymouth z tego (1961) rocznika, pierwszy pojazd Korporacji Chryslera pozbawiony skrzydeł.
Home of the Forward Look(en) -centrum zajmujace się tematyka Wyglądu Przyszłości : forum i liczne linki do stron zwiazanych z tematem
The Ultimate 1957 DeSoto Site(en)- strona zajmująca się wszystkim co dotyczy DeSoto rocznik 1957 - dane techniczne,zdjęcia,paleta kolorów,reklamówki z epoki
1960 Dodge(en)- podobnie specjalizowana strona jak wyżej, dotyczy Dodge'a rocznik 1960.
