Francesco Moser
Z Wikipedii
Francesco Moser (* 19 czerwca 1951 w Palu di Giovo, Trydent-Górna Adyga) był w latach '70 i '80 jednym z najbardziej utytułowanych kolarzy włoskich.
Moser został zawodowcem w 1973. Ten wybitny specjalista w jeździe indywidualnej na czas, był zdolny do wygrywania wszystkich ważniejszych jednodniowych wyścigów (klasyków), takich jak Mediolan-San Remo (1984) czy Giro di Lombardia (1975, 1978). Równocześnie Moser dominował w tzw. "Piekle Północy" czyli wyścigu Paryż-Roubaix, który wygrał 3 razy pod rząd w latach 1978 - 1980. W kolejnych czterech startach w tym wyścigu Moser zawsze stał na podium. W 1978 Francesco Moser został szosowym mistrzem świata w Wenezueli.
W 1984 wygrał również Giro d'Italia, mimo że z racji swojej budowy ciała nie był urodzonym 'wspinaczem' i swoją przewagę musiał budować na etapach indywidualnej jazdy na czas. Łącznie zdobył 19 zwycięstw etapowych w Giro d'Italia, jak również 2 zwycięstwa etapowe w swoim jedynym starcie w Tour de France w 1975 roku, kiedy to zajął 7. miejsce w generalnej klasyfikacji tego najsłynniejszego wyśigu wieloetapowego. Zdumiewające są jego statystyki dotyczące Giro d'Italia: 12 razy brał udział w tymże wyścigu, jeden raz był zwycięzcą, 2 razy był drugi, 2 razy trzeci, trzy kolejne razy plasował się w pierwszej 10.
W 1984 Moser na specjalnie skonstruowanym rowerze do jazdy na czas, na Wyżynie Meksykańskiej pobił rekord w jeździe godzinnej, ustanowiony 12 lat wcześniej przez Eddy'ego Merckxa. Zakończył karierę w roku 1987. Do dziś legendarną jest rywalizacja między Moserem a jego rodakiem Giuseppe Saronnim. Obaj światowej klasy kolarze podzielili na przełomie lat '70 i '80 włoskich kibiców na dwie kokurujące ze sobą grupy fanów. Zjawisko to porównywano do starszej o ponad 30 lat rywalizacji między Coppistami (zwolennicy Fausto Coppiego) i Bartalistami (fani Gino Bartaliego).
[edytuj] Ważniejsze zwycięstwa
- Mistrzostwo Świata na szosie (1977)
- Mistrzostwo Włoch na szosie (1975, 1979, 1981)
- Giro d'Italia (1984)
- Paryż-Roubaix (1978, 1979, 1980)
- Paryż-Tours (1974)
- Giro di Lombardia (1974)
- Mediolan-San Remo (1984)
- Mistrzostwa Zurychu (1977)
- La Flèche Wallonne (1977)
[edytuj] Linki
Alfredo Binda (1927, 1930, 1932) • Georges Ronsse (1928, 1929) • Learco Guerra (1931) • Georges Speicher (1933) • Karel Kaers (1934) • Jean Aerts (1935) • Antonin Magne (1936) • Eloi Meulenberg (1937) • Marcel Kint (1938) • Hans Knecht (1946) • Theo Middelkamp (1947) • Albéric Schotte (1948, 1950) • Rik Van Steenbergen (1949, 1956, 1957) • Ferdi Kübler (1951) • Heinz Muller (1952) • Fausto Coppi (1953) • Louison Bobet (1954) • Stan Ockers (1955) • Ercole Baldini (1958) • André Darrigade (1959) • Rik Van Looy (1960, 1961) • Jean Stablinski (1962) • Benoni Beheyt (1963) • Jan Janssen (1964) • Tom Simpson (1965) • Rudi Altig (1966) • Eddy Merckx (1967, 1971, 1974) • Vittorio Adorni (1968) • Harm Ottenbros (1969) • Jean-Pierre Monsere (1970) • Marino Basso (1972) • Felice Gimondi (1973) • Hennie Kuiper (1975) • Freddy Maertens (1976, 1981) • Francesco Moser (1977) • Gerrie Knetemann (1978) • Jan Raas (1979) • Bernard Hinault (1980) • Giuseppe Saronni (1982) • Greg LeMond (1983, 1989) • Claudy Criquelion (1984) • Joop Zoetemelk (1985) • Moreno Argentin (1986) • Stephen Roche (1987) • Maurizio Fondriest (1988) • Rudy Dhaenens (1990) • Gianni Bugno (1991, 1992) • Lance Armstrong (1993) • Luc Leblanc (1994) • Abraham Olano (1995) • Johan Museeuw (1996) • Laurent Brochard (1997) • Oscar Camenzind (1998) • Oscar Freire (1999, 2001, 2004) • Romans Vainsteins (2000) • Mario Cipollini (2002) • Igor Astarloa (2003) • Tom Boonen (2005) • Paolo Bettini (2006)
