Franciszek Pepliński
Z Wikipedii
Franciszek Pepliński (ur. 10 listopada 1878 w Skorzewie, zm. 20 października 1958) - chłop, zwany kaszubskim Drzymałą.
Był właścicielem cegielni w Skorzewie oraz gruntów i jezior w okolicach wsi Fingerowa Huta. Z powodu kłopotów finansowych nie był w stanie zapłacić w terminie podatku, wyrokiem sądu w Kościerzynie zmuszony był wystawić majątek na licytację. Uprzedzając wykonanie wyroku sprzedał większość ziemi Kaszubom, spłacił sąd, a za pozostałe pieniądze postanowił wybudować dom. Na podstawie ustawy o osadach z 1904 umożliwiającej Polakom zakładania nowych gospodarstw władze pruskie zakazały wzniesienia budynku. W 1905 nabył wóz cyrkowy, w którym zamieszkał. Podobnie jak później Drzymała przez 3 lata co 8 dni zmieniał miejsce postoju wozu, przesuwając go po swoim kawałku gruntu. W 1909 został bezpodstawnie skazany za kłusownictwo na rok i 4 miesiące aresztu. W 1914 został powołany do armii pruskiej, w której służył do 1918. Po wojnie osiedlił się w Klocach, a następnie w Rokocinie, gdzie nabył małe gospodarstwo.
Po raz drugi za krnąbrność w czasach zaboru pruskiego został wyrzucony z własnego domu przez Niemców w 1939. Lata wojny spędził pracując w niemieckich majątkach. W 1945 powrócił do Rokocina. Ostatnie lata życia spędził w zapomnieniu i biedzie.
[edytuj] Źródło
- "Zasłużeni ludzie Pomorza Nadwiślańskiego z okresu zaboru pruskiego. Szkice biograficzne", Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk, 1979
