Franciszek Salezy Potocki
Z Wikipedii
Franciszek Salezy Potocki herbu Pilawa (ur. 1700 w Krystynopolu, zm. 22 października 1772 w Krystynopolu), magnat polski, wojewoda kijowski i wołyński..
Syn Józefa Felicjana, strażnika wielkiego koronnego, ojciec Stanisława Szczęsnego Potockiego. Krajczy koronny od 1736, wojewoda wołyński od 1755, wojewoda kijowski od 1756. Najbogatszy magnat swego czasu, właściciel ogromnych dóbr na Ukrainie, stąd zwany "królikiem Rusi". Wraz z całą rodziną popierał Stanisława Leszczyńskiego, brał udział w konfederacji dzikowskiej, w imieniu której posłował do Turcji. Po klęsce konfederacji przez pewien czas na emigracji, w 1736 powrócił do kraju i pojednał się z Augustem III. Nadal jednak był przeciwnikiem Sasa i jednym z przywódców stronnictwa republikanckiego, a po śmierci Józefa i Michała głową rodu Potockich. Dopiero pod koniec panowania Augusta III zbliżył się do dworu. W czasie ostatniego bezkrólewia w sojuszu z partią hetmańską zwalczał Familię i usiłował udaremnić wybór Stanisława Augusta Poniatowskiego na króla. W 1767 był jednym z głównych przywódców konfederacji radomskiej, jednak ostatecznie zrezygnował z otwartej walki z nowym królem. Próżny, dumny i dwulicowy, splamił się w 1771 słynną zbrodnią na Gertrudzie Komorowskiej, poślubionej przez Stanisława Szczęsnego Potockiego wbrew jego woli. Z niechęci do Stanisława Augusta popierał konfederację barską, do której jednak oficjalnie nie przystąpił.
Jego córka Antonina Adela, była pierwszą żoną Ksawerego Lubomirskiego.
