Gangkhar Puensum
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Gangkhar Puensum | |
| Państwo | na granicy Bhutanu i Tybetu |
| Pasmo | Himalaje |
| Wysokość | 7 570 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 28°06' N |
| Długość geograficzna | 90°26' E |
| Data zdobycia | niezdobyty |
| Zdobyta przez | niezdotyty |
Gangkhar Puensum (Gangkar Punsum, Gankar Punzum) jest najwyższym szczytem Bhutanu i jednocześnie najwyższym niezdobytym szczytem świata. Wznosi się na wysokość 7570 metrów (wysokość względna - 2990 metrów). Od 1983 (od kiedy Bhutan zezwolił na wspinczki) miały miejsce cztery ekspedycje, w 1985 i 1986 roku.. Wszystkie zakończone niepowodzeniem.
W 1998 jedna z ekip zdobyła sąsiedni szczyt.
Gangkhar Puensum znaczy "Biały szczyt trzech duchowych braci". Jego wysokość została zmierzona po raz pierwszy w 1922 roku. Mapy tego regionu są jednak niedokładne do tego stopnia, że pokazują położenie szczytu w różnych miejscach (pierwsza ekipa na Gangkhar Puensum w ogóle nie mogła go znaleźć).
Książka brytyjskiej ekspedycji z 1986 roku podaje, że szczyt ma wysokość 24770 stóp (około 7550 metrów) i znajduje się centralnie w środku Bhutanu (podczas gdy sąsiedni Kula Kangri znajduje się w środku Tybetu). Kula Kangri (7554 metrów) jest oddalonym o 30 km na północny wschód i według różnych źródeł leży w Tybecie lub Bhutanie.
Prawdopodobnie Gangkhar Puensum przez jakiś czas zachowa swój status. W 1994 władze Bhutanu zakazały wspinaczki na szczyty wyższe niż 6000 metrów (ze względu na posznowanie dla lokalnych wierzeń), a od 2003 wspinaczka w Bhutanie jest zabroniona całkowicie.
W 1998 roku japońska ekspedycja otrzymała pozwolenie na wpinaczkę od Chińskiego Towarzystwa Alpinistycznego, które jednak zostało cofnięte (ze względów politycznych). W 1999 roku ekipa zdobyła Liankang Kangri (zwany też północnym Gangkhar Puensum), mierzący 7535 metry. W przeciwieństwie do większości map, raporty z ekspedycji podają, że granica między Tybetem i Bhutanem biegnie przez szczyt Gangkhar Puensum. Podają też, że wysokość szczytu wynosi 7570 metrów (co potwierdzają też źródła japońskie bazujące na źródłach chińskich).
[edytuj] Literatura
- Berry, Steven K. (1988). ’’The Thunder Dragon Kingdom: A Mountaineering Expedition to Bhutan’’ (1st ed.). Marlborough: Crowood Press ISBN 1-85223-146-7 and Seattle: Cloudcap Press ISBN 0-938567-07-1. This is the book of the 1986 British Expedition.
