Granat obronny
Z Wikipedii

Granat obronny - granat ręczny przeznaczony do zwalczania nacierającej piechoty przeciwnika. Zbudowany jest z grubościennej skorupy wypełnionej materiałem wybuchowym i zapalnika (najczęściej pirotechnicznego zapalnika czasowego). Granat obronny ma działanie głównie odłamkowe. Źródłem odłamków jest skorupa granatu. W starszych typach granatów obronnych (tzw. bomba Millsa) skorupa była odlewem z nacięciami mającymi zapewniać kontrolowaną fragmentację. Ponieważ ten sposób kontrolowania fragmentacji okazał się mało skuteczny skonstruowano granaty obronne ze skorupą ze stopów lekkich (później tworzyw sztucznych). Wewnątrz skorupy zatopione były prefabrykowane odłamki uwalniane w momencie wybuchu.
Ważną wadą granatów typu bomby Millsa był zasięg skuteczny odłamków większy od zasięgu rzutu. Powodowało to że granaty obronne tego typu mogą być rzucane tylko z ukrycia. W przypadku granatów obronnych nowej generacji (z odłamkami prefabrykowanymi) zasięg odłamków jest mniejszy od zasięgu rzutu. Granaty obronne ze skorupą zawierającą prefabrykowane odłamki są zaliczane do granatów uniwersalnych.