Harmonika (muzyka)
Z Wikipedii
Harmonika - jeden z podstawowych elementów dzieła muzycznego; dotyczy współbrzmienia dźwięków i ich połączeń uporządkowanych według określonych reguł. Rozróżnia się harmonię klasyczną oraz harmonię jazzową.
Ze wględu na rozwój historyczny muzyki wyróżniamy:
- Harmonikę modalną (do XVI w.) - opierała się ona na ośmiu skalach kościelnych, charakteryzowała się specyficznym brzmieniem, odmiennym od harmoniki w późniejszych okresach.
- Harmonikę funkcyjną dur-moll (od XV do początku XX w.) - opiera się na dwóch skalach: durowej i molowej; na wszystkich stopniach tych skal budowane są akordy; główne to tonika, subdominanta i dominanta, poboczne na pozostałych stopniach (II, III, VI, VII). Między akordami istnieją ściśle określone stosunki.
- Harmonikę atonalną (XX w.) - używa ona systemów atonalnych, głównie dodekafonia.
- Harmonikę sonorystyczną (XX/XXI w.) - wszystkie współbrzmienia i akordy wykorzystywane są na równych prawach; traktowane są dowolnie jako plamy dźwiękowe, dominują dysonanse, w tym współbrzmienia o najbardziej skupionym układzie dźwięków, tzw. klastery.
Zobacz też:
