Dyskusja:High fidelity

Z Wikipedii

Nazwa tego artykułu oraz skrótu była podawana w watpliwości. Oto podsumowanie dyskusji:

Pozostałe skróty (spotykane na urządzeniach audio) zostały zapisane w formie przypisu pod tekstem - prosimy o nie zmienianie już kolejny raz skrótów w linkujących, oraz o nie usuwanie przypisów.

[edytuj] do wikisłownika?

Hasło to nie powinno być przeniesione do wikisłownika, a umieszczone tam równolegle z pozostawieniem w wikipedii. Technologia Hi-fi to cała duża dziedzina elektroniki, spodziewam się że hasło zostanie rozbudowane. -- Julo…^ 18:37, 25 wrz 2005 (CEST)

[edytuj] Chyba jednak nie do końca tak jest... :/

A mi tu coś nie pasuje... Bo z tekstu tego artykułu wynika, że byle badziewny boombox, składany w Chinach z naklejką "Philips" ma taką samą jakość dźwięku, co moja wieża Diory sprzed kilkunastu lat - na to się nie mogę zgodzić, i jest to potwierdzone odsłuchem, oraz opinią tysięcy ludzi!

-->Patrz http://ww.elektroda.pl/

• nie wiem skąd ten wniosek. Z hasła w żadnym wypadku wyciągnąć się takiego wniosku nie da Julo…^ 08:39, 14 cze 2006 (CEST)

Pod koniec wieku XX wartość oznaczenia hi-fi straciła na znaczeniu wobec faktu, że większość popularnych urządzeń elektroakustycznych nawet średniej jakości i o niewygórowanych cenach bez trudu spełnia wymagania stawiane trzydzieści lat wcześniej urządzeniom najdroższym. Szaman 12:51, 14 cze 2006 (CEST)

Wiara w postęp

Wydaje mi się, że trudno mówić że w samochodzie wystepują w ogóle jakieś warunki do odsłuchu stereo. I dlaczego obecnie hi- fi miałoby jedynie zastosowanie do szczegłonie niesprzyjających warunków odsłuchu w samochodzie? Przecież normy jakościowe zmieniają się w trakcie powstawania coraz to lepszych urządzeń, czyli podobnie jak w sporcie poprzeczka się ciągle podnosi. Dopiero wtedy mają sens. Bo przecież gdyby były jako coś stałego to byłby zupełny bezsens. Pozatym nie do końca można mówić o postępie takim prostym, o jest byle jakie stare radio i super nowoczesny tuner i już mozna wyciągnąć wniosek, o ewolucja. Porównuje się zawsze rzeczy PORÓWNYWALNE, czyli tuner lampowy amerykański z lat 60 wcale nie jest gorszy od tunera na diodach z lat 90. I poza tym pozostaje problem rzetelnego pomiaru. Wzmacniacz na jednym scalaku mozna wrzucić do kosza, bo dobre wzmacniacze high-fidelity - cyfrowe to cholernie skomplikowane konstrukcje, chyba że na jednym zwoju słucha się rytmicznego walenia chochlą w pień ściętego drzewa, to wtedy nawet pomiędzy dobrym gramofonem revox lub aura, a sony popular scalak cyfrowy nie słychać żadnej róznicy.Piotr Kot 10:02, 30 cze 2006 (CEST)

• Nikt nie napisał że "wyłącznie" w samochodzie, w samochodzie po prostu najtrudniej o wysoką jakość (temperatura, wstrząsy, wahania napięcia zasilania, mało miejsca - to wszystko są sprawy, które w urządzeniach stawianych w mieszkaniu są nieomal bez znaczenia).
  Hifi pozatem wcale nie dotyczy tylko odsłuchu stereo, zalecenia hifi stosowane były (i mogą być nadal) także do odsłuchu monofonicznego (także kwadrofonicznego, oraz wielokanałowego i tzw. ambiofonii). Kluczem do hifi są zniekształcenia nieliniowe, odstęp od szumów i pasmo odtwarzania - reszta to bajery. Nigdzie też nie było mowy o tym, że rozwiązania lampowe są gorsze - są po prostu w większości przypadków bardziej uciążliwe i obecnie zawsze znacznie droższe, niż półprzewodnikowe. Faktem jest w każdym razie, że parametry jakościowe hifi, trudne do osiągnięcia 30 lat temu (wówczas nie było niczym nadzwyczajnym posługiwanie się sprzętem z 10% zniekształceniami, z pasmem przepustowym 100-10.000Hz i 50dB odstępem od szumów), dziś realizuje prosty wzmacniacz chowany w kieszeni. Natomiast naprawdę przyzwoity sprzęt zawsze kosztował i będzie kosztował dużo, tyle że w czasach opracowywania zasad hifi pojedynczy tranzystor stopnia końcowego potrafił kosztować sto albo kilkaset złotych, podczas gdy lampy były po kilkanaście. I to się przekładało na ceny urządzeń, a te ceny - na dostępność i popyt.
  Julo…^ 14:15, 30 cze 2006 (CEST)

Podejrzewam, że w latach 80 w Polsce na dostępność to nie tylko cena miała wpływ. Hi-fi rozumiane jako dbałość o jakość urządzenia nie jest dostępna tylko dla grubych portfeli. Gdy ktoś chce zadbać o jakość zaczyna zastanawiać się co ma wpływ na tą jakość. Najlepsze urządzenia zawierają jak najmniej elementów, ale za to bardzo dobrych (i niektóre może wykonac nawet amator). Hi-fi szerzej rozumiane to dbałość o jakość. I nie zawsze urządzenia tak oznaczone ją miały. Np co innaego hi-fi oznaczało dla Unitry-fonicy, a co innego dla Revoxa. Dźiwne skoro krajowe politechniki kształciły dobrych specjalistów. Czyli syntetycznie klucz do hi-fi to m.in. pasmo przenoszenia, ale skąd wiadomo że koniecznie musi ono być 20 - 20 000 kHz. Zawsze cholera mnie bierze jak słucham CD, a jak słucham płyty gramofonowej (na wcale nie najlepszym gramofonie) mój słuch odpoczywa. Pomimo tego że słychac szumy. Ale w por z cd czy kompem lepsza stereofonia, lepsza reprodukcja pasma akustycznego, więcej szczegółów. I czy to nie jest czasem zawężenie pojęcia hi-fi do tylko szumów, pasma przenoszenia i innych bezsensownych parametrów np zniekształceń nieliniowych. Czy jest jakiś parametr na wysokosć głębokość i szerokość sceny akustycznej, albo na cztery tysiące rodzajów basów lub na liczbę błędów w jednym utworze podczas zapisu na CD? A może na dżwiek płaski sterylny "dudniący" jak ze studni ? Na cd słysze to co się dzieje w jakimś małym pomieszczeniu pod ziemią (pewno nagrywane w komórce w piwnicy) przez dziurkę od klucza. Tylko hałas z głośników pozwala o tym zapomnieć.Piotr Kot 12:36, 3 lip 2006 (CEST)

• HiFi nawet w Polsce nie zaczęła się w latach osiemdziesiątych, tylko znacznie wcześniej. Te "bezsensowne parametry" jak zniekształcenia nieliniowe były koszmarem akustyki za czasów późnego Gomułki, kiedy nikt jeszcze nie potrafił (nie tylko w Polsce: nigdzie) wyprodukować tranzystora o dostatecznie płaskiej charakterystyce, aby zejść ze zniekształceniami poniżej tych nieszczęsnych kilku procent przy zachowaniu pozostałych "bezsensownych" parametrów na przyzwoitym poziomie. Te wymagania, o których piszesz NIE ODNOSZĄ SIĘ do HiFi, głębia dźwięku, szczegóły i pozostałe detale, na które dziś zwracamy uwagę, w czasach opracowywania norm HiFi były całkowicie niedostępne, a ściślej - dostępne tylko na urządzeniach, które produkowane były przez markowe wytwórnie, opierające się na doświadczeniu i wyczuciu swoich projektantów, a nie tylko na pisanych normach. Trzeba pamiętać, że krótko przed erą HiFi w powszechnym użyciu były urządzenia, których parametry akustyczne z trudem przekraczały normy telefonii (np. pasmo 300-3000Hz); dziś rzadko spotyka się takie nagrania niepoddane jeszcze procesowi rekonstrukcji dźwięku, ale te zachowane dają obraz koszmarnego stanu jakości odtwarzania dźwięku przed wojną i w pierwszych 20 latach po.
  W tekście odnoszącym się do HiFi bardzo ostrożnie trzeba odróżniać zagadnienia indywidualnego odbioru dźwięku przez słuchacza od samych norm. HiFi to jedna z pierwszych prób usystematyzowania tego, co potrzebne jest słuchaczowi do tego, aby poczuł się dobrze w pomieszczeniu, w którym zamiast orkiestry grają głośniki.
  Nie przenośmy zagadnień HiEnd na HiFi - HiFi to historia, ówczesne normy przydają się jeszcze nie tyle do oznaczania markowego sprzętu, co do usystematyzowania technik pomiaru parametrów.
  Julo…^ 13:29, 3 lip 2006 (CEST)

Ale chyba takich ujednoliconych technik pomiaru nie ma. Cóż z tego że producent poda np pasmo przenoszenia częstotliwości akustycznych na poziomie 10 do 35 000 kHz jak i tak nie można tego sprawdzić. Pozatym nie zawsze i nie w każdej firmie promuje się dobre rozwiazania. Konstruktorzy też są ludźmi. Zawsze szukam w sprzęcie orginalnych rozwiązań . Hi-fi (pewnie można pisać różnie)wcale nie musi oznaczać to co kiedyś, skoro te dwa słowa to wysoka wierność w przechowywaniu przetwarzaniu i tak dalej, dźwięku to co ma jedno do drugiego. Wysoką wierność może uzyskać Pani Beata śpiewając utówr "Deszcze niespokojne potargały sad", chciaż pewnie było by jej trudno, bez użycia elektroniki. Pozostaje sprawa interpretacji i jakości , które tylko jeden raz da się uzyskać. Odbiór subiektywny również mozna zmierzyć. Technika analogowa jest w ogóle inną jakością od "cyfrówki" w ciągłym rozwoju. Niektórzy uważają że nawet nie dogoniła jeszcze jakości dobrej płyty gramofonowej. Choć podejrzewam, że najciekawsze są wzmacniacze cyfrowe. Niestety laik nie ma dostepu do technologii strzeżonej tajemnicą i patentem. Zresztą pewnie tylko kilka firm (a moze nawet i jedna) ma patent na algorytmy do wzmacniaczy cyfrowych i rozwiązania układowe.Piotr Kot 14:16, 7 lip 2006 (CEST)