ICD (kardiologia)
Z Wikipedii
W kardiologii ICD lub AICD, od ang. (Automatic) Implantable Cardioverter-Defibrilator to metoda lecznicza polegająca na wszczepieniu do organizmu urządzenia spełniającego rolę zarówno kardiowertera jak i defibrylatora.
Takie postępowanie jest stosowane w zapobieganiu nagłemu zgonowi sercowemu w przebiegu groźnych zaburzeń rytmu i niewydolności serca.
W Polsce w 2005 roku w 43 ośrodkach zajmujących się wykonywaniem tej procedury wszczepiono 1503 urządzenia typu ICD (liczba obejmuje wszczepienia nowe jak i wymiany)[1].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Stan opieki kardiologicznej w Polsce – podsumowanie raportów konsultantów wojewódzkich w dziedzinie kardiologii z 2005 r. Kardiologia Polska 2006; 64: 1469-1476