Irm Hermann

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Irm Hermann (wł. Irmgard Hermann, ur. 4 października 1942 w Monachium, Niemcy) - niemiecka aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, również reżyserka i producentka.

Najbardziej znana jest ze swojej aktorskiej współpracy z Rainerem Wernerem Fassbinderem, z którym, w czasie swojego pobytu w Monachium nakręciła kilkanaście filmów. Była, obok m.in. Hanny Schygulli, stałą członkinią grupy aktorskiej Fassbindera, brała udział w tworzeniu tzw. Antyteatru (Antiteater). Fassbindera poznała w 1965 roku, pracując jako sekretarka w firmie ADAC (wynajem samochodów). W jego filmach grywała często role kobiet drobnomieszczańskich, sfrustrowanych, neurotycznych. Do jej najbardziej pamiętnych występów należy zaliczyć role Irmgard Epp w „Handlarzu czterech pór roku”, za którą otrzymała Niemiecką Nagrodę Filmową, oraz Marlene w „Gorzkich łzach Petry von Kant”, gdzie nie wypowiada ani jednego słowa.

Z wykształcenia ekonomistka, wielokrotnie przyznawała w wywiadach, że to Fassbinder zrobił z niej aktorkę, „oszlifował”, był jej mistrzem i że to od niego nauczyła się aktorstwa. Po siedmiu latach współpracy zdecydowała się jednak odejść z grupy reżysera, jak sama przyznawała zmęczona morderczym trybem pracy, tyranią panującą na planie, podobieństwem otrzymywanych ról, teskniąca za „normalnym” życiem. W 1975 roku wyjechała z Monachium i osiedliła się w Berlinie, gdzie mieszka do dziś. Tam wyszła też za mąż za autora sztuk dla dzieci Dietmara Roberga, ma z nim dwóch synów. Występowała m.in. na deskach berlińskiej Freie Volksbühne. Ma na swoim koncie około 100 ról filmowych.

Spis treści

1 Filmografia (w filmach Fassbindera)
2 Wybrana filmografia po 1975 (bez udziału Fassbindera)
3 Nagrody
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Filmografia (w filmach Fassbindera)

1966 Miejski włóczęga (Der Stadtstreicher)
1969 Miłość jest zimniejsza niż śmierć (Liebe ist kälter als der Tod), również jako producentka
1969 Dzieciorób (Katzelmacher)
1970 Bogowie zarazy (Götter der Pest)
1970 Amerykański żołnierz (Der Amerikanische Soldat)
1970 Dlaczego pan R. oszalał? (Warum läuft Herr R. Amok?)
1971 Pionierzy z Ingolstadt (Pioniere in Ingolstadt) (TV)
1972 Osiem godzin nie czyni dnia (Acht Stunden sind kein Tag) (TV)
1972 Gorzkie łzy Petry von Kant (Die bitteren Tränen der Petra von Kant)
1972 Handlarz czterech pór roku (Der Händler der vier Jahreszeiten)
1973 Wildwechsel (TV), również jako asystentka reżysera
1974 Opowieść o Effi Briest (Effi Briest)
1974 Strach zżerać duszę (Angst essen Seele auf)
1974 Nora Helmer (TV)
1975 Prawo silniejszego (Faustrecht der Freiheit) (1975), również jako asystentka reżysera
1975 (Angst vor der Angst)
1975 Matka Küsters idzie do nieba (Mutter Küsters Fährt zum Himmel)
1977 Kobiety w Nowym Jorku (Frauen in New York)
1980 Berlin Alexanderplatz
1981 Lili Marleen

[edytuj] Wybrana filmografia po 1975 (bez udziału Fassbindera)

1976 (Sternsteinhof), reż. Hans W. Geißendörfer
1978 Woyzeck, reż. Werner Herzog
1980 Stacja końcowa: Wolność (Endstation Freiheit), reż. Reinhard Hauff
1982 (Fünf letzte Tage), reż. Percy Adlon
1982 (Die weiße Rose), reż. Michael Verhoeven
1983 (Ediths Tagebuch), reż. Hans W. Geißendörfer
1983 (Die Schaukel), reż. Percy Adlon
2000 Paradiso - siedem dni z siedmioma kobietami (Paradiso - Sieben Tage mit sieben Frauen), reż. Rudolf Thome
2002 10 minut później: wiolonczela (Ten Minutes Older: The Cello), nowela: Oświecenie (The Enlightenment), reż. Volker Schlöndorff
2005 Człowiek z ambasady (Mann von der Botschaft), reż. Dito Tsintsadze

[edytuj] Nagrody

1972 Niemiecka Nagroda Filmowa (Złoto) dla najlepszej aktorki za rolę w "Handlarzu czterech pór roku"
1983 Niemiecka Nagroda Filmowa (Złoto) dla najlepszej aktorki za rolę w "Die weiße Rose"
2000 MFF Berlin (Srebrny Niedźwiedź) za rolę w "Paradiso - siedem dni z siedmioma kobietami"