Józef Szydzik
Z Wikipedii
Józef Szydzik, ksiądz katolicki, polski działacz narodowy, budowniczy kalwarii Wielewskiej, zasłużony proboszcz chełmżyński i fordoński (1871-1939)
Urodzony w Mikołajkach w powiecie Lubawskim 18 października 1871 r. w rodzinie nauczycielskiej. Uczył się w progimnazjum w Nowym Mieście a od 1888 w gimnazjum w Brodnicy, gdzie należał do tajnej organizacji filomackiej, której był w latach 1890-1891 przewodniczącym. Od 1891 alumn w Seminarium Duchownym w Pelplinie. W 1896 otrzymał święcenia kapłańskie.
Jako wikariusz pracował w Oliwie i Chojnicach. Od 1903 proboszcz w Ostródzie. W 1905 objął parafię we Wielu. Dokończył tam budowę kościoła rozpoczętą przez poprzednika, angażował się w życie społeczne, gospodarcze i polityczne, patronował Towarzystwu Ludowemu i Kółku Rolniczemu. Od 1907 działał w TCL, w 1906 współzałożył Bank Ludowy we Wielu, którego był dyrektorem. Odnowił kult Matki Bożej Pocieszenia. Był głównym inicjatorem i budowniczym Kalwarii Wielewskiej na Białej Górze nad jez. Wielewskim. Był aktywny w ruchu niepodległościowym. W 1918 został przewodniczącym Rady Robotniczo-Chłopskiej we Wielu i delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. Był też inicjatorem budowy kościoła filialnego w Dziemianach.
W 1924 r. w uznaniu dotychczasowych zasług otrzymał prestiżową parafię w Chełmży. W 1927 został tajnym szambelanem papieskim, a w latach 1929-1938 dziekan i delegat biskupi. Odnowił katedrę chełmżyńską, w starej szkole stworzył dom katolicki, w którym miały siedzibę liczne bractwa religijne, zwłaszcza młodzieżowe, którym patronował. Ku pamięci poległych w I wojnie mieszkańców miasta wybudował kaplicę Matki Bożej Częstochowskiej na przyjeziornym wzgórzu. Odnowił kult bł. Juty i wybudował pod jej wezwaniem kaplicę w Bielczynach na miejscu dawnej pustelni i dawniejszych kaplic. Opracował cenną publikację Kalendarz kościelny. Zawierała ona historię Chełmży, wykaz proboszczów, historię katedry, legendy o mieście. Ponadto chronologiczny spis biskupów chełmińskich od początku do 1926 roku, historię kościoła św. Mikołaja w Chełmży, kościoła oo. franciszkanów, klasztoru ss. elżbietanek, historię bractw i stowarzyszeń, opis parafii dekanatu chełmińskiego. W czasach kryzysu gospodarczego współpracował z władzami miasta w celu niesienia pomocy biedny. Propagował ruch abstynencki. W 1936 r. na wniosek bpa Stanisława Okoniewskiego uhonorowany przez Piusa XI godnością infułata - protonotariusza apostolskiego.
W 1938 r. przeniesiono go do parafii Fordon (obecnie dzielnica Bydgoszczy). Słynął w diecezji jako nowoczesny duszpasterz, zasłużony działacz społeczny, od 1906 r. członek TNT, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką Organizacji Wojskowej Pomorskiej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta.
We wrześniu 1939 r. aresztowany przez Niemców, uwięziony w Bydgoszczy, gdzie hitlerowski lekarz dobił go zastrzykiem. Dokładna data śmierci i miejsce pochówku nieznane.
