Języki oceaniczne
Z Wikipedii
Języki oceaniczne (języki wschodnioaustronezyjskie) - podrodzina języków austronezyjskich, którymi posługuje się około 2-2,5 mln rdzennych mieszkańców wysp Oceanii. Dzieli się na trzy zespoły języków: melanezyjski, mikronezyjski i polinezyjski. Językami tej grupy posługuje się zazwyczaj kilka-kilkadziesiąt tysięcy, zamieszkujących wyspę lub archipelag. Do najczęściej używanych należą języki: fidżi (300 tys.), samoański (235 tys.) oraz maoryski, tahitański, tongański i tolai (po 100 tys.).
Klasyfikacja języków oceanicznych:
- języki austronezyjskie
- języki oceaniczne (wschodnioaustronezyjskie) (2,2 mln)
- języki melanezyjskie (1 mln)
-
- tolai (100 tys.)
-
- języki mikronezyjskie (170 tys.)
-
- japski (5 tys.)
- karoliński (5 tys.)
- kiribati (gilbertański) (70 tys.)
- kusajski (4 tys.)
- marshalski (25 tys.)
- nauruański (6 tys.)
- ngatik
- ponape (20 tys.)
- truck (30 tys.)
- ulithi
-
- języki polinezyjskie (1 mln)
- języki melanezyjskie (1 mln)
- języki oceaniczne (wschodnioaustronezyjskie) (2,2 mln)