Jakub Wojciechowski
Z Wikipedii
Jakub Wojciechowski (ur. 3 lipca 1884 w Nówcu - zm. 17 czerwca 1950 w Barcinie), polski robotnik i literat.
Był synem Macieja, robotnika rolnego i Agnieszki z domu Michalak. Dzieciństwo od roku 1891 spędził w Tworzymirkach. W wieku 15 lat wyjechał do Niemiec jako gastarbeiter. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii niemieckiej. Na froncie został ranny, po półrocznym pobycie w szpitalu rozpoczął pracę w kopalni w Gelsenkirchen. został do pracy w kopalni w Gelsenkirchen, gdzie przebywał do końca działań wojennych. Po wojnie został wybrany na prezesa organizacji polskich robotników - Towarzystwa św. Jana.
W 1922 nadesłał swój pamiętnik na konkurs, rozpisany przez Polski Instytut Socjologiczny w Poznaniu. Za pracę tę uzyskał I nagrodę. Jego dzieło wzbudziło podziw krytyków literackich m. in. Tadeusza Boya-Żeleńskiego. W 1933 Wojciechowski wydał jeszcze zbiór opowiadań z przedmową Boya. W 1935 Polska Akademia Literatury przyznała mu Złoty Wawrzyn za wybitne zasługi dla dobra literatury polskiej.
