Jerzy Ratajczyk
Z Wikipedii
Jerzy Ratajczyk (ur. 1929, zm. 27 grudnia 2006 w Warszawie) – nauczyciel fizyki.
Jerzy Ratajczyk, nazywany przez uczniów Ratajem, pracował (1956-1995) w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie gdzie uczył fizyki i astronomii. Stworzył w Reytanie pierwszą pracownię fizyczną. Wychował laureatów olimpiady fizycznej. Laureat nagrody Polskiego Towarzystwa Fizycznego (1983) dla wyróżniających się nauczycieli. Otrzymał dwukrotnie (mimo, że medal ten przyznawany jest w zasadzie tylko jeden raz) Medal Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania. Wiele czasu poświęcał wychowankom, był zaangażowany w działanie Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Reytana. Był varsavianistą. Skończył studia pierwszego stopnia (3-letnie) w połowie lat 1950. Za klerykalizm i obcość ideową został wysłany poza Warszawę i nie pozwolono mu dokończyć studiów drugiego stopnia (prowadzących do magisterium).
[edytuj] We wspomnieniach
Był jednym z najwybitniejszych nauczycieli w Reytanie. We wspomnieniach uczniów określany jako urodzony nauczyciel, legendarna i charyzmatyczna postać.
Profesor Ratajczyk wyrastał jak spod ziemi w ściśle określonym momencie: gdy dźwięczał dzwonek obwieszczający koniec przerwy. W tym momencie należało już na niego czekać pod drzwiami pracowni fizycznej na drugim piętrze szkoły. Lekcja nie zaczynała się pięć minut po dzwonku ani trzy minuty po dzwonku; lekcja zaczynała się w tej sekundzie, w której dzwonek przestawał dzwonić – albo doprawdy w niewiele sekund później. Nie przypominam sobie jednak, żeby Profesor poświęcał uwagę czyjemukolwiek spóźnieniu; być może rzucał jakiś komentarz, raczej żartobliwy niż cierpki, w nawiasie, bez zakłócania kompozycji właśnie wypowiadanego zdania. Pedantyczna punktualność Profesora nie była precyzją urzędnika, ale artysty zatroskanego o całość dzieła. (Stanisław Falkowski, 2 stycznia 2007, pożegnanie przy grobie).
