Joachim Leśniewicz
Z Wikipedii
Joachim Leśniewicz, herbu Półkozic (1793-1852), polski powstaniec.
Syn Józefa i Tekli Dunikówny Kozickiej. W armii Królestwa Polskiego był oficerem kwatermistrzostwa generalnego. Dnia 12.10.1821 dymisja w stopniu porucznika. Przystąpił do powstania listopadowego 20.06.1831 roku w stopniu kapitana. 15.09.1831 roku otrzymał złoty krzyż nr 2463. Za udział w powstaniu odebrano mu majątek i skazano na Sybir. Po piętnastu latach zsyłki w 1847 roku przewieziono go do Woroneża.
Bliscy Leśniewicza zwrócili się do ministra spraw wewnętrznych o jego uwolnienie. W 1852 roku przewieziono go do Czernigowa i oddano pod nadzór policji aby przeprowadzić postępowanie ułaskawniające, jednakże wkrótce zmarł.
Pozostawił żonę Ludwikę, córkę Zofię i syna Aleksandra.
W 1880 roku pośmiertnie odznaczony krzyżem Virtuti Militari.