Junkers A50
Z Wikipedii
Junkers A50 to niemiecki samolot sportowy z 1929 roku, nazywany także A50 Junior.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Junkers A50 był pierwszym samolotem sportowym zaprojektowanym przez Hermanna Pohlmanna w zakładach Junkersa. Posiadał tę samą nowoczesną całkowicie metalową konstrukcję z duralowym poszyciem, jak większe samoloty komunikacyjne Junkersa. Prototyp oblatany został 13 lutego 1929. Zbudowano następnie dalsze 4 prototypy w celu przetestowania różnych silników.
Junkers oczekiwał optymistycznie wyprodukowania 5000 samolotów tego typu, lecz pomimo udanej konstrukcji, zbudowano ich jedynie 69 (wg niektórych danych, do ok. 80). Znaczna ich część została wyeksportowana - poza Niemcami używano ich w niewielkich ilościach w Finlandii, Szwajcarii, Japonii, Portugalii, Południowej Afryce, Wielkiej Brytanii, Brazylii i Australii. Niektóre używane były przez linie lotnicze.
Trzy niemieckie Junkersy A50 wzięły udział w międzynarodowych zawodach samolotów turystycznych Challenge 1929 w lipcu 1929, zajmując 11. (A50be, pilot Waldemar Roeder) i 17. miejsce. Trzy A50 wzięły również udział w zawodach Challenge 1930 w kolejnym roku, zajmując 15. (A50ce, pilot Johann Risztics), 27. i 29. miejsce. W czerwcu 1930 na A50 w wariancie wodnosamolotu (z pływakami zamocowanymi zamiast podwozia kołowego) ustanowiono osiem międzynarodowych rekordów FAI wysokości lotu, odległości, średniej prędkości i długotrwałości lotu. W 1931 niemiecka pilotka Marga von Etzdorf przeleciała samotnie trasę z Berlina do Tokio na A50, jako pierwsza kobieta.
[edytuj] Wersje
- A50 - silnik Armstrong-Siddeley Genet o mocy 59 kW, skrzydła bez wzniosu
- A50ba - silnik Walter, 59 kW, skrzydła od tej wersji z lekkim wzniosem (zbudowano jeden samolot)
- A50be - silnik Armstrong-Siddeley Genet 59 kW
- A50ce - silnik Armstrong-Siddeley Genet II 63 kW lub na eksport Genet Major I 74kW, wprowadzono skrzydła składane do transportu
- A50ci - silnik Siemens Sh 13, 65 kW
- A50fe - silnik Armstrong-Siddeley Genet II, 63 kW, zmodyfikowany płatowiec
Dzięki swojej konstrukcji, A50 były trwałymi samolotami i ich służba trwała długo. Obecnie jeden A50 jest zachowany w Deutsche Museum w Monachium, a drugi na lotnisku w Helsinkach. Jeden A50 w stanie zdolnym do lotu jest w Australii.
[edytuj] Opis techniczny
Wolnonośny dolnopłat konstrukcji metalowej, kryty duralową blachą falistą. Począwszy od wersji A50ce skrzydła składały się do tyłu do transportu i hangarowania. Usterzenie klasyczne. Załoga - 2 osoby, w osobnych odkrytych kabinach w układzie tandem. Zbiornik paliwa 95 l. Podwozie samolotu klasyczne, stałe, z płozą ogonową. Silnik gwiazdowy różnych typów. Śmigło dwułopatowe.
[edytuj] Dane techniczne
Ogólne charakterystyki
- długość - 7,12 m
- rozpiętość - 10 m
- wysokość - 2,40 m
- powierzchnia nośna 13,7 m²
- masy:
- własna - 373 kg
- użyteczna - 226 kg
- całkowita - 600 kg
- obciążenie powierzchni - kg/m²
Osiągi:
- prędkości:
- maksymalna - 172 km/h
- przelotowa - 145 km/h
- prędkość wznoszenia - m/s
- pułap - 4600 m
- zasięg - km
[edytuj] Zobacz też
Podobne samoloty: BFW M.23
Ciąg oznaczeń:
