Kamelia japońska
Z Wikipedii
Kamelia japońska (Camellia japonica) – rodzina: herbatowate (Theaceae) bliska kuzynka herbaty chińskiej to krzew zimozielony, o liściach skórzastych, błyszczących, eliptycznie lancetowatych z piłkowanymi brzegami. Kwiaty ma przepiękne, o różnych (zależnie od odmiany) kolorach:, białym, różowym, ciemnoczerwonym.
- Występowanie: pochodzi z górskich rejonów Japonii, północnych Chin i Korei, gdzie stanowi podszycie lasów.
- Surowiec: liście, nasiona.
- Zawartość: w liściach - spore ilości olejku eterycznego (do 1%), w którym znajduje się do 95% eugenolu, w nasionach - glikozyd kamelina.
- Działanie i zastosowanie: Z olejku pozyskiwanego ze świeżych liści podczas destylacji z parą wodną, produkuje się pasty i mazidła oraz preparaty stosowane w stomatologii. Mają one bardzo silne działanie bakteriobójcze.
W warunkach domowych można używać naparów z liści do przemywania ropiejących i trudno gojących się ran, wyprysków, krost, a także do płukania jamy ustnej w jej stanach zapalnych. W tym ostatnim wypadku najlepiej łączyć kamelię z innymi ziołami o podobnym działaniu, na przykład z szałwią. Jeśli idzie o stosowanie kamelii japońskiej, to jej nasiona dostarczają glikozydu kameliny, służącego do produkcji leków nasercowych. Inne gatunki
- Kamelia olejodajna (Camellia oleifera) - pochodząca z Chin to nieduże 7-metrowej wysokości drzewo. Kwiaty ma okazałe, podobne z wyglądu do kwiatów swych krewniaczek, białe wonne. Owocem jest torebka zawierająca spore nasiona, z których wytłacza się jadalny olej. Liście tej kamelii mają podobne zastosowanie w lecznictwie, jak liście wcześniej opisanych gatunków.
