Klaster dyskowy
Z Wikipedii
Klaster dyskowy (ang. cluster, allocation unit) - w niektórych systemach plików przykładowo FAT, NTFS jeden lub kilka sektorów na nośniku danych komputerowych, określony dla danego nośnika danych jako podstawowa jednostka przechowywania plików. W obszarze jednego klastra można zapisać tylko jeden plik, nawet jeśli będzie on wypełniał klaster tylko w niewielkiej części. Większe pliki zajmują większą liczbę klastrów.
Kolejnym klastrom nadaje się numery, maksymalną liczbę klastrów w partycji określa stosowany system plików co określa maksymalną wielkość partycji, przy zadanej wielkości klastra. Klastry wprowadzono, aby zwiększyć wielkość przestrzeni nośnika dla systemu plików. Podczas formatowania dysku system plików dobiera tak wielkość klastra stosownie do systemu plików oraz wielkości partycji, tak by nie przekroczyć maksymalnej liczby klastrów dla danego systemu plików.
W nowoczesnych systemach operacyjnych istnieje możliwość definiowania klastrów o zróżnicowanej wielkości, przewidując procentowy udział plików małych i dużych. Takie rozwiązanie umożliwia większą efektywność wykorzystania powierzchni nośnika.
