Komunizm wojenny
Z Wikipedii
Komunizm wojenny - nazwa pierwszego okresu istnienia Rosji radzieckiej, w czasie wojny domowej oraz interwencji w latach 1918-1921, a zwłaszcza realizowanej wtedy polityki gospodarczej. Polityka ta zakładała pełną mobilizację środków ludności dla wojny, obowiązkowe nieopłacone dostawy żywności w postaci konfiskaty tzw. nadwyżek, monopolizacja produkcji (przedsiębiorstwa zostały upaństwowione oraz podporządkowane państwowym głównym zarządom - tzw. gławkizm), utrata znaczenia pieniądza poprzez hiperinflację oraz zastąpienie rynku poprzez scentralizowaną dystrybucję towarów, powszechny obowiązek pracy (utworzono skoszarowane tzw. armie pracy). Komunizm wojenny był pierwszą próbą ustanowienia tzw. gospodarki planowej, która wbrew oczekiwaniom bolszewików spowodowała chaos gospodarczy oraz drastyczny spadek produkcji przemysłowej i rolnej. Była w dużym stopniu odpowiedzialna za śmierć z głodu (a także np. z braku paliw) milionów ludzi, choć do katastrofalnych skutków przyczyniły się także zniszczenia wojenne. Klęska głodu oraz powstanie w Kronsztadzie zmusiły władze do przywrócenia na około 8 lat gospodarki rynkowej (tzw. NEP).
