Konstancja Opolska
Z Wikipedii
Konstancja (?) Opolska (ur. 1256 [1] (?) w Opolu lub Raciborzu zm. 1351 w Wodzisławiu Śląskim) - żona Henryka Probusa. Córka księcia opolskiego Władysława i księżniczki wielkopolskiej Eufemii Odonicówny.
W 1278 poślubiła księcia wrocławskiego Henryka Probusa. W 1286 z powodu rzekomej bezpłodności Konstancji doszło do rozwodu. Konstancja okryta hańbą wróciła do braci. Osiadła w Raciborzu u Przemysława i jego żony Anny. Z rodziną brata mieszkała do 1337. Po śmierci księżnej Anny otrzymała od swego bratanka księstwo wodzisławskie. Spędziła tam ostatnie 14 lat swego życia, ciesząc się wielki szacunkiem a nawet czcią swych poddanych. Zmarła w sędziwym wieku z powodu epidemii dżumy.
Spis treści |
[edytuj] Imię
Duża część żródeł nazywa ją nieznaną z imienia. [2] Jednak powinno się ją identyfikować z Konstancją o której wiadomo iż urodziła się w 1256. Ewa Maleczyńska pisze iż nazywała się Małgorzata. [3]
[edytuj] Pochodzenie
Konstancja była księżniczką opolską. Po mieczu była prawnuczką księcia opolskiego i krakowskiego Mieszka Plątonogiego. Po kądzieli zaś była wnuczką księcia wielkopolskiego Władysława Odonica. Była dobrą partią dla śląskiego ksiącia Henryka Probusa.
[edytuj] Małżeństwo
W 1277 Henryk został porwany przez zbójów nasłanych zapewne przez księcia legnickiego Bolesława Rogatkę. Po uwolnieniu zapewne w 1278 poślubił Konstancję. Nie wiemy czy była ładna, jednak nie ożenił się z nią z miłości, lecz ze względów politycznych.
[edytuj] Rozwód
W 1282 zmarł ojciec Konstancji. Wtedy parze przestało się układać. Małżeństwo nie miało już politycznej wartości. W 1286 książę oddaliż Konstancję. Zapewne do Raciborza. Nie znamy powodów rozwodu. Ewa Maleczyńska domniemywa iż chodziło o romans z księżniczką brandenburską Matyldą. [4] Nie powinniśmy jednak przywiązywać do tej informacji większej wagi. Być może chodziło o bezpłodność Konstancji. Jednak bezpłodny był jej mąż.
[edytuj] U brata
Po rozwodzie Konstancja osiadła u brata Przemysława. Żonaty był on z Anną księżniczką czerską. U brata zdobyła ona dużo szacunek. O Henryku już zapomniała. Zmarł otruty w 1290. Kilkanaście lat później zaczęli schodzić z tego świata jej bracia. W 1306 umarł Przemysław, w 1312 Kazimierz, w 1313 Bolko, a około 1315 najstarszy Mieszko. Dopiero po śmierci Anny w 1337 wyjechała z rezydencji swego brata.
[edytuj] Księżna wodzisławska
Po śmierci swojej szwagierki osiadła w zamku wodzisławskim. Używała tytułu księżnej wodzisławskiej. Miała własną służbę i poddanych. Darzyli ją dużą czcią i szacunkiem. Była już w sędziwym wieku, ale dopiero teraz zaznała prawdziwego szczęścia. Nie miała go u Henryka ani u Przemysława.
[edytuj] Śmierć
Księżna skończyła 90 lat i zaczęła myśleć o śmierci. W 1347 na świecie zaczęła szerzyć się epidemia dżumy tzw. Czarna śmierć. Dotarła ona także do Polski. Zapewne 95 letnia księżna zaraziła się nią od jednego z poddanych. Na tą chorobę umarła [5]. Stało się to w 1351.
[edytuj] Genealogia
| Kazimierz I Opolski ur. 1178/1179 zm. 13 V 1230 |
Wiola Bułgarska ur. ok. 1200 zm. 7 IX 1251 |
Władysław Odonic ur. ok. 1190 zm. 5 VI 1239 |
Jadwiga ur. ok. 1200 zm. 29 XII 1249 |
||||||||||
| Władysław Opolski ur. ok. 1225 zm. 27 VIII lub 13 IX 1281/82 |
Eufemia Odonicówna ur. ok. 1235 zm. 15 II 1287 |
||||||||||||
| Henryk Probus ur. 1257\1258 zm. 23 VI 1290 OO 1278 |
Konstancja Opolska ur. 1256 (?) zm. 1351 |
||||||||
[edytuj] Bibliografia
- Jadwiga Mandera i Aniela Tajner, Poczet polskich królowych i księżnych, Katowice 2005;
- Marek Urbański, Poczet królowych i żon władców polskich, Warszawa 2006;
- Jerzy Besala, Małżeństwa królewskie. Piastowie, Warszawa 2006;
[edytuj] Przypisy
- ↑ M. Urbański, Poczet królowych i żon władców polskich, Warszawa 2006, s. 111
- ↑ M. Urbański, Poczet królowych i żon władców polskich, Warszawa 2006, s. 111
- ↑ J. Besala, Małżeństwa królewskie. Piastowie, Warszawa 2006, s. 214
- ↑ J. Besala, Małżeństwa królewskie. Piastowie, Warszawa 2006, s. 216
- ↑ J. Mandera i A. Tajner, Poczet polskich królowych i księżnych, Katowice 2005, s. 99
