Kopice (województwo opolskie)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Kopice
Województwo	opolskie
Powiat	brzeski
Gmina	Grodków
Położenie	50° 39' N 17° 27' E
Liczba mieszkańców • liczba ludności	1200
Strefa numeracyjna (do 2005)	77
Kod pocztowy	49-200
Tablice rejestracyjne	OB
Ruiny pałacu w Kopicach
Położenie na mapie Polski Kopice

Kopice – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Grodków.

[edytuj] Zabytki

Ruiny pałacu. Od 1360 r. Kopice były siedzibą rodu von Borsnitz, później znajdowały się w rękach rodziny von Beess (od 1450 r.). W 1534 r. posiadał je kanonik katedry wrocławskiej Baltzazr von Neckern, po nim Jan Henryk Heymann von Rosenthal, Gotfryd von Spaetgen, a od 1751 r. śląska rodzina szlachecka von Sierstorpff. Rycerska siedziba została przebudowana na rezydencję w stylu klascycystycznym w 1783 r. wg projektu opolskiego architekta Jana Rudolpha. W 1859 r. obiekt zakupiony przez Hansa Ulryka von Schaffgotscha i Joannę Gryczik von Schomberg-Godulla. Przebudowany w 1864 r. wg projektu architekta Karla Lüdecke z Wrocławia oraz mistrza budowlanego Konstantego Heidenreicha z Kopic. Po przebudowie pałac zyskał charakter w stylu neogotyku z elementami neorenesansowymi. Obiekt na planie litery L, o nieregularnej bryle. W części centralnej trzykondygnacyjny z wejściem głównym, z ryzalitem i portykiem. Elewacje tynkowane, gładkie we fragmentach boniowane, pierwotnie licznie zdobione architektonicznymi detalami kamieniarskimi i rzeźbami Karola Kerna z Wrocławia. Dominanty bryły pałacu stanowiły dwie wieże czworoboczne (wyższa w części wschodniej) zwieńczone wysokimi dachami wielospadowymi z iglicami. Pierwotnie w skrzydle północno-wschodnim oranżeria i rozarium. W części wschodniej kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pałac przekryty był wysokim dachem wielospadowym. Od strony północno-zachodniej kamienny most nad fosą pałacową połączoną ze stawem.

Ruiny pałacu otoczone od strony południowo-wschodniej parkiem krajobrazowym o powierzchni 70 ha zaprojektowanym przez Wilhelma Hempla. W parku 10 stawów oraz okazy drzewostanu liściastego i iglastego. Początkowo w parku wiele budowli m. in. świątynia dumania.

Do lutego 1945 r. zespół pałacowo-parkowy we władaniu rodziny von Schaffgotsch. W 1958 r. spalony, a w latach kolejnych rozgrabiony i zdewastowany. W 1990 zakupiony przez krakowskiego biznesmena za sumę 5000 złotych, płatne w ratach do 2014 roku. Inwestor obiecał gminie, że doprowadzi obiekt do stanu sprzed 1958 roku w ciągu 4 lat. Obietnicy nie dotrzymał. Obiekt nadal ulega dewastacjom i grabieżom.

Mauzoleum – grobowce Hansa Ulryka von Schaffgotscha i Joanny Gryczik von Schomberg-Godulla. Obiekt w stylu neoklasycystycznym na planie prostokąta. Wejście (na poziom balkonu) schodami wachlarzowymi akcentowane portykiem, zwieńczonym tympanonem trójkątnym. Fasada zwieńczona tympanonem trójkątnym z akroterionami. W polu tympanonu kartusz herbowy. Elewacje z cegły klinkierowej zdobione detalami kamieniarskimi. Po profanacji grobów prochy zmarłych pochowano w mogile na cmentarzu w sąsiedztwie budynku.

Kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, wzniesiony w latach 1802-1822 w stylu neoklasycystycznym. Obiekt jednonawowy, przekryty dachem dwyspadowym. Na osi głównej wieża czworoboczna kryta dachem namiotowym. Wejście główne akcentowane portalem kolumnowym, zwieńczonym tympanonem trójkątnym. Elewacje tynkowane, we fragmentach boniowane.