Królewski Order Gwiazdy Polarnej
Z Wikipedii
Królewski Order Gwiazdy Polarnej (szw. Kungliga Nordstjärnenorden) jest odznaczeniem Królestwa Szwecji nadawanym za zasługi cywilne.
[edytuj] Historia
Dawniej potocznie zwany Czarną Wstęgą (Det svarta bandet) order został ustanowiony przez króla Szwecji Fryderyka I Heskiego 23 czerwca 1748 w ramach systemu odznaczeń, do którego należały Order Serafinów i Order Miecza. Nadawany był głównie urzędnikom państwowym za zasługi w służbie państwu w dziedzinach administracji, szkolnictwa, nauki i od 1952 także uczonym za wybitne wynalazki. Otrzymywać go mogli także cudzoziemcy.
Nowa konstytucja, która weszła w życie 1 stycznia 1975, zniosła nadawanie orderów obywatelom szwedzkim. Od tej pory Order Gwiazdy Polarnej otrzymać mogą wyłącznie cudzoziemcy. Jest nadawany przez rząd, a więc postradał miano "królewski". Ostatnim Szwedem który dostał ten order był szwagier króla Karola XVI Gustawa Tord Magnusson (w dniu 31 grudnia 1974). Monarcha w ten sposób po raz ostatni wykorzystał swą prerogatywę. W 1995 przyznano królowi prawo nadawania orderu członkom swej rodziny.
[edytuj] Insygnia
Insygnia Orderu Gwiazdy Polarnej to krzyż, gwiazda I i II klasy oraz łańcuch (kollana). Krzyż to emaliowany na biało krzyż maltański, ze złotymi koronami królewskimi między ramionami. W medalionie środkowym zarówno awersu jak i rewersu znajduje się na niebieskim tle biała pięcioramienna Gwiazda Polarna ze złotymi brzegami, otoczona dewizą orderu Nescit Occasum ("Nigdy nie zajdzie"). Krzyż zawieszony jest na złotej koronie królewskiej. Gwiazda I klasy to srebrny krzyż maltański z również srebrną gwiazdą polarną w środku i wiązkami promieni między ramionami. Gwiazda II klasy nie posiada promieni między ramionami. Łańcuch orderu składał się z jedenastu par niebieskich ukoronowanych, zwróconych do siebie grzbietem liter F i z dwunastu białych gwiazd polarnych.
Do r. 1975 order był noszony na czarnej wstędze, być może w naśladownictwie francuskiego Orderu św. Michała z 1469. Obecnie wstęga orderu jest niebieska z pojedynczym żółtym paskiem na bokach.
[edytuj] Bibliografia
- H.J.S. Kleberg, Kungl. Svenska Riddarordnarna, Stockholm i Malmö 1935