Krajna
Z Wikipedii
Krajna to kraina historyczna w Polsce pod względem historycznym będąca początkowo częścią Pomorza, w I poł. XII wieku przyłączona do państwa Polan, następnie do Państwa Zakonu Krzyżackiego; w późniejszym okresie (jako część województwo poznańskiego i kaliskiego) uznawana za część Wielkopolski; obecnie należąca do województw: kujawsko-pomorskiego (Sępólno Krajeńskie, Nakło), pomorskiego (Debrzno), wielkopolskiego (Złotów) i lubuskiego (Strzelce Krajeńskie).
Od północy graniczy z Kaszubami, od wschodu z Borami Tucholskimi, a od południa z Wielkopolską. Zawarta między rzekami Dobrzynką i Kamionką (od północy), Notecią (od południa), Gwdą (od zachodu) i Brdą (od wschodu).
Nazwa Krajny pochodzi od historycznego położenia tego regionu na rubieży (kraju) Pomorza. Krajna ma swoją kulturę i gwarę (rzadko spotykaną). Powstała ona poprzez nałożenie się na pomorski (kaszubski) substrat językowy cech dialektu wielkopolskiego, jak również zapożyczeń z języka dolnoniemieckiego. W okresie zaborów i pierwszych lat odzyskania niepodległości przez Polskę, Krajna była ośrodkiem walki o prawa mniejszości polskiej w Niemczech. Kierował nią ks. dr Bolesław Domański z Zakrzewa. Znakiem tej walki było Rodło. Obecnie jeden z używanych herbów Krajny. Miasta leżące na Krajnie to Nakło nad Notecią, Złotów, Kamień Krajeński, Więcbork, Łobżenica, Sępólno Krajeńskie, Jastrowie.
[edytuj] Bibliografia
- Krajna i Nakło : studja i rozprawy wydane z okazji pięćdziesięciolecia gimnazjum imienia Bolesława Krzywoustego w Nakle, Nakło 1926. [1]