Krawędź natarcia
Z Wikipedii
Krawędź natarcia płata (skrzydła) to linia łącząca noski kolejnych profili płata. Innymi słowy jest to przednia krawędź skrzydła płatowca.
W przypadku uskrzydlonych statków powietrznych, które poruszają się z bardzo dużymi prędkościami (np. wahadłowców) jest to jedna z tych powierzchni pojazdu, które są najbardziej narażone na działanie bardzo wysokich temperatur. Ten właśnie fakt był przyczyną katastrofy amerykańskiego wahadłowca Columbia, przy powrocie z orbity. Do katastrofy doprowadziło uszkodzenie osłony termicznej na tej właśnie powierzchni.
Krawędź natarcia może być wyposażona w:
- klapy przednie (noskowe) - ruchome elementy na krawędzi natarcia umożliwiające zmianę wysklepienia profilu płata,
- sloty - stałe lub ruchome elementy na krawędzi natarcia, tworzące szczelinę, dzięki której na górną powierzchnię płata dostaje się szybciej poruszające się powietrze - pozwala to na zwiększenie maksymalnego kąta natarcia;
- pasma - przykadłubowe fragmenty skrzydła o bardzo dużym skosie - tworzą one razem z resztą płata tzw. skrzydło pasmowe - skrzydła takie stosowane są głównie w myśliwcach (np. F-18, MiG-29, Su-27) i mają na celu znaczne zwiększenie zakresu dopuszczalnych kątów natarcia.
