Krokodyl gawialowy
Z Wikipedii
Krokodyl gawialowy | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | gady | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | krokodyle | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | krokodylowate | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Tomistoma | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | krokodyl gawialowy | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Tomistoma schlegelii | |||||||||||||||||||||||||||||
Müller, 1838 | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Mapa występowania |
Krokodyl gawialowy, krokodyl sundajski (Tomistoma schlegelii) – gatunek gada z rodziny krokodylowatych (krokodyle właściwe).
- Opis
- Głowa wąska i znacznie wydłużona (ok. 4,5 razy dłuższa u podstawy niż szeroka). Podobny smukły kształt pyska ma gawial gangesowy i od niego pochodzi jego nazwa. Zęby długie, cienkie i ostre o jednakowej długości. Górna szczęka nie ma wycięć jak u innych przedstawicieli rodziny. Grzbiet oliwkowobrązowy, brzuch żółtozielony lub żółtawy, na ogonie szerokie poporzeczne ciemnobrązowe pręgi.
- Rozmiary
- Długość do 5 m
Masa ciała kg. - Biotop
- Słodkowodne jeziora, rzeki i bagna.
- Pokarm
- Głównie ryby oraz skorupiaki i ssaki.
- Behawior
- Wydłużony pysk z cienkimi długimi zębami jest wyspecjalizowanym narzędziem do chwytania ryb.
- Rozmnażanie
- Sezon godowy zaczyna się w maju. Samice budują gniazda w kształcie kopca do 60 cm wysokości. Budulcem są zazwyczaj suche liście i torf, do którego składają od 20 do 60 jaj. Każde jajo ma ok. 10 cm długości. Okres inkubacji trwa ok. 90 dni. Rodzice nie opiekują się młodymi.
- Występowanie
- Indonezja: (Sumatra, Kalimantan, Jawa, prawdopodobnie Celebes), Malezja: (Półwysep Malajski, Borneo), prawdopodobnie Wietnam. Przypuszcza się, że został wytępiony w Tajlandii bo od 1970 roku nie zaobserwowano tam żadnego osobnika. Dziką populację szacuje się na poniżej 2,500 osobników.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii