Kumite
Z Wikipedii
Kumite (組手) (dosł. spotkanie dłoni) - Walka w karate nosi nazwę kumite i jest najtrudniejszym rodzajem treningu.
Ćwiczący sztuki walki zostaje powoli, systematycznie dopuszczony do walki, dopiero po gruntownym przygotowaniu psychofizycznym. Adept musi najpierw poznać różne kombinacje kopnięć, uderzeń, bloków, ogólnych zasad skutecznej obrony i ataku. Można wyróżnić kilka rodzajów kumite:
- kihon-ippon-kumite - atakujący (zwany tori) przeprowadza jeden uzgodniony atak z krokiem w przód, a broniący się (tzw. uke) wykonuje pojedynczy blok i uzgodnioną kontrę
- sanbon-kumite - tori przeprowadza trzy kolejne uzgodnione ataki do przodu, uke wykonuje trzy bloki (cofając się), a następnie uzgodnioną kontrę
- gohon-kumite - tori przeprowadza pięć kolejnych ataków do przodu, uke pięć bloków i kontrę
- okuri-ippon-kumite - tori atakuje na dwa sposoby, bądź po bloku i kontrze ze strony uke, tori nie odpuszcza i atakuje ponownie
- jiyu kumite - tori atakuje w dowolny sposób, uke broni się także dowolnie, ataki i obrony są ponawiane i przeprowadzane do skutku (lub przez określony czas, np. 1 minutę).
Jedynie jiyu kumite oznacza klasyczny sparring.
Różnie to wygląda w poszczególnych stylach. Na przykład w shotokan dopuszcza się atak na głowę i szyję zakładając, że uderzenia nie powinny dochodzić do ciała przeciwnika, ale muszą być dokładnie zatrzymane przed celem. W full-contact karate natomiast ubiera się walczących w hełmy z tworzywa sztucznego, rękawice i protektory, dopuszczając atak na głowę i korpus ręką i nogą z pełnym kontaktem. W karate kyokushin preferowany jest twardy styl walki. Walczy się bez ochraniaczy na korpus i głowę, wyłączając z ataku twarz (jednak można stosować kopnięcia w głowę), szyję, stawy, kręgosłup, genitalia. W gosoku-ryu dopuszczalne są ataki na wszystkie strefy ciała (wyjąwszy krocze), dopuszczalne są podcięcia, walczy się w napięstnikach, ochraniaczach zębów i suspensoriach, ale ciosy na głowę muszą być kontrolowane.
Liczne różnice w zasadach kumite pomiędzy stylami i federacjami są główną przeszkodą w zaistnieniu karate na Olimpiadzie. Dobre zrozumienie i opanowanie technik kihon oraz kata są niezbędne przed przystąpieniem do kumite.
Oto co o wolnej walce mówi Masutatsu Oyama, twórca stylu kyokushin:
"Karateka musi zdać sobie sprawę, że wchodzi teraz w najtrudniejszą fazę treningu i że musi być zdolny do skupienia swej uwagi na wielu aspektach w tym samym czasie. Musi być zawsze świadom najbardziej drobiazgowych szczegółów dotyczących przeciwnika: jego sposobu oddychania, stylu walki i obrony, jego równowagi, szybkości ruchów i momentów, kiedy jest najbardziej odsłonięty i niezabezpieczony przed ciosem. Oczywiście w tym samym czasie trzeba się koncentrować nad własnym planem obrony i ataku. W kyokushin karate dużą wagę przywiązuje się do umiejętności przyjmowania ciosów i zadawaniu ich z maksymalną siłą, nie przywiązując wagi do finezji technicznych, wychodząc z poglądu, że w walce realnej są one nie skuteczne."
