Libretto
Z Wikipedii
Libretto (z włoskiego książeczka) jest to tekst stanowiący podstawę dzieł sceniczno-muzycznych takich jak opera, operetka, kantata, musical, balet.
Zawiera ono treść partii wokalnych, a także partie deklamowane, monologi i dialogi. Pełni też funkcję scenariusza. Wiąże się ściśle z muzyką, tak że bez niej traci swój sens i na ogół nie może być osobno wystawiane. Niezależnie od wartości literackiej i scenicznej libretto powinno być skonstruowane w sposób przejrzysty, podkreślać węzłowe momenty akcji bez wchodzenia w szczegóły. Forma i charakter libretta zależą od tendencji stylistycznych epoki. Przeważnie jednak nawiązuje ono do rozwoju dramatu w danym okresie, ponieważ i opera, i dramat muzyczny wykazują wpływ dramatu mówionego.
Pierwsze polskie libretta operowe powstawały w XVII wieku. Twórcą pierwszych polskich librett oryginalnych był W. Bogusławski (Nędza uszczęśliwiona 1778 wg F. Bohomolca z muzyką M. Kamieńskiego, Cud mniemany czyli Krakowiacy i górale 1794 z muzyką J. Stefaniego i w in.). W XIX w. do znanych polskich librecistów należeli J. Chęciński (twórca libretta do Verbum nobile, Strasznego dworu i Parii S. Moniuszki) i W. Wolski (twórca libretta do Halki i Hrabiny Moniuszki).
