Liczby Stirlinga
Z Wikipedii
Niniejszy artykuł jest częścią cyklu kombinatoryka.
|
kombinacja bez powtórzeń wariacja bez powtórzeń liczby Stirlinga zasada szufladkowa Dirichleta |
edytuj ten szablon |
Liczby Stirlinga - dwa szczególne ciągi liczbowe analizowane przez Jamesa Stirlinga.
Spis treści |
[edytuj] Liczby Stirlinga I rodzaju
Opisują ilość sposobów na rozmieszczenie n liczb w k cyklach, oznaczane są symbolem:
Który czyta się "k cykli n". Spełniają one związek rekurencyjny postaci:
przy założeniach
Przyjmuje się, że jeżeli k > n, to
Niekiedy liczby Stirlinga pierwszego rodzaju są oznaczane innym symbolem:
Czasami przyjmuje się także naprzemienne, dodatnie i ujemne wartości liczb Stirlinga pierwszego rodzaju, co ma uzasadnienie przy wzorach na potęgi kroczące. W przyjętej tu konwencji liczby Stirlinga pierwszego rodzaju są zawsze nieujemne.
[edytuj] Pochodzenie wzoru rekurencyjnego
Przyjmując za znaczenie liczb Stirlinga pierwszego rodzaju ilość rozmieszczeń n–liczb w k–cyklach, łatwo jest pokazać pochodzenie rekurencyjnej zależności między nimi. Wystarczy wybrać dowolną liczbę i rozpatrzyć ilość pozostałych cykli. Jeżeli ta liczba była w cyklu, składającym się z jednego elementu, to pozostałe n-1–liczb jest rozmieszczonych w k-1–cyklach, zaś dodanie jednej cyfry następuje w jeden sposób, poprzez stworzenie nowego cyklu. Jeżeli liczba była w liczniejszym cyklu, to pozostałe n-1–liczb jest rozmieszczonych w k–cyklach, zaś dodatkową liczbę można wstawić do dowolnego cyklu w dowolny sposób, czyli "obok" każdej liczby, a liczb jest n-1, co oznacza n-1–sposobów umieszczenia liczby w tym przypadku. Rekurencyjna zależność jest sumą obu przypadków. Warto przy tym zauważyć, że zbiór n–liczb można ustawić w 0 cykli na 0 sposobów, oraz 1 liczbę w 1 cyklu na 1 sposób.
[edytuj] Potęgi kroczące
Liczby Stirlinga pierwszego rodzaju bywają także definiowane jako współczynniki, występujące przy zamianie potęg malejących (silni dolnej) na zwyczajne potęgi:
Przy zamianie normalnych potęg na potęgi rosnące (silnię górną) występuje zależność:
[edytuj] Trójkąt liczbowy
Liczby Stirlinga I rodzaju tworzą trójkąt liczbowy podobny do trójkąta Pascala.
|
[edytuj] Liczby Stirlinga II rodzaju
Opisują ilość sposobów podziału zbioru n elementowego na k niepustych podzbiorów, oznaczane są symbolem:
który czyta się "k podzbiorów n". Spełniają one związek rekurencyjny postaci:
przy założeniach
Przyjmuje się, że jeżeli k > n, to
Niekiedy liczby Stirlinga drugiego rodzaju zapisywane są w inny sposób:
Liczby Stirlinga drugiego rodzaju są zawsze nieujemne.
[edytuj] Potęgi kroczące
Niekiedy liczby Stirlinga drugiego rodzaju są definiowane jako współczynniki, występujące przy zamianie normalnych potęg na potęgi malejące (silnię dolną). Zachodzi wówczas zależność:
[edytuj] Pochodzenie wzoru rekurencyjnego
Przyjmując za znaczenie liczb Stirlinga drugiego rodzaju ilość sposobów podziału zbioru n–elementowego na k–podzbiorów niepustych, łatwo jest uzasadnić rekurencyjną zależność. Rozpatrzymy zbiór n–liczb, i wybierzmy jedną z nich. Jeżeli ta liczba stanowiła jednoelementowy podzbiór, to pozostałe n-1–liczb będzie podzielone na k-1–podzbiorów, zaś jedną liczbę można dodać na jeden sposób, jako kolejny podzbiór. Jeżeli liczba była elementem liczniejszego podzbioru, to pozostałe n-1–liczb zostało podzielone na k–podzbiorów, zaś dodatkową liczbę można dołączyć do każdego z podzbiorów, których jest k. Można to więc w tym przypadku zrobić na dokładnie k–sposobów. Rekurencyjna zależność jest sumą obu przypadków. Warto przy tym zauważyć, że zbiór n–liczb można podzielić na 1 podzbiór na 1 sposób, a także na n–podzbiorów na 1 sposób.
[edytuj] Trójkąt liczbowy
|
[edytuj] Własności liczb
Z wzorów, pokazujących zależności między potęgami kroczącymi a normalnymi potęgami wynikają następujące zależności:
oraz
gdzie δjk to delta Kroneckera, .