Literatura parenetyczna
Z Wikipedii
Literatura parenetyczna (gr. parenesis "zachęta, nakłanianie do czegoś") - literatura propagująca określone wzorce i nakłaniająca czytelnika do naśladownictwa. Dział literatury dydaktycznej. Ma charakter moralizatorski i pouczający.
Przykłady: "Zwierciadło", "Żywot człowieka poczciwego" Mikołaja Reja, "Książę" Machiavellego.
Średniowiecze wyróżniało 4 wzorce parenetyczne: rycerz, asceta, władca i umierający (moribund).