Lucjan Czubiński

Z Wikipedii

gen. dyw. dr hab. Lucjan Czubiński (ur. 21 lipca 1930 w Dobrzelinie koło Kutna) – dr hab. nauk prawnych, generał dywizji Wojska Polskiego, naczelny prokurator wojskowy od 1 sierpnia 1968 do 14 marca 1972, prokurator generalny 14 marca 1972 do 25 listopada 1981, wiceminister spraw wewnętrznych (18 lutego 1983 – 6 marca 1990).

Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1950 r. w organach wojskowego wymiaru sprawiedliwości, 1953-1955 prokurator 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu, 1955-1967 wiceprokurator i prokurator Wojskowej Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu, 1967-1968 szef Oddziału Przestrzegania Prawa Naczelnej Prokuratury Wojskowej w Warszawie, 1968 prokurator Warszawskiego Okręgu Wojskowego, 1968-1972 – naczelny prokurator wojskowy – zastępca prokuratora generalnego PRL, 1972-1981 prokurator generalny PRL, 1981-1983 – dyrektor generalny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych – szef Wojsk MSW, 1983-1990 – podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, nadzorujący Instytut Problematyki Przestępczości, 1981- 1990 docent Akademii Spraw Wewnętrznych w Warszawie, członek Rady Naukowej Insytutu Kryminalistyki MSW,1986-1990 czł. Prezydium Komisji ds. Reformy Prawa Karnego, 1983-1989 urzędujący zastępca przewodniczącego Komitetu Rady Ministrów ds. Przestrzegania Prawa, Porządku Publicznego i Dyscypliny Społecznej.

Działacz PZPR. 1971-1975 – członek Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR, 1975-1980 – zastępca członka KC PZPR, 1980-1981 – członek KC PZPR, 1986-1990 – członek Centralnej Komisji Kontrolno-Rewizyjnej PZPR.

Doktorat 1964, habilitacja 1976, awans na generała brygady WP 1970, awans na generała dywizji WP 1984, w stanie spoczynku od marca 1990 r.

Autor 3 książek (w tym "Polskie wojskowe prawo karne w zarysie", Warszawa 1981) i licznych artykułów na łamach prasy.

W 1971 r. był członkiem tzw. "Komisji Kruczka" powołanej przez Biuro Polityczne KC PZPR w celu wyjaśnienia odpowiedzialności za użycie broni wobec manifestantów podczas tzw. wydarzeń grudniowych 1970 r. W wyniku prac komisji nikt nie poniósł jakiejkolwiek odpowiedzialności karnej.

W 1976 r. , po wydarzeniach w Radomiu i Ursusie zapewniał na forum Sejmu PRL, że nigdzie nie doszło do bicia protestujących, co było ewidentnym kłamstwem.

Powszechny rozgłos przyniosło Czubińskiemu wyniesienie w 1981 roku przez pracownika Prokuratury Generalnej PRL tzw. "tajnej instrukcji prokuratora Czubińskiego" czyli "Uwag o dotychczasowych zasadach ścigania uczestników nielegalnej działalności antysocjalistycznej", w których Czubiński pouczał prokuratorów, jakie przepisy kodeksu karnego należy wykorzystywać (a wręcz naginać) do walki z "Solidarnością". Konsekwencją ujawnienia instrukcji (wobec fali krytyki) było przesunięcie Czubińskiego z Prokuratury do MSW, gdzie jako dyrektor generalny nadzorował wojska resortu (Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe MSW, Wojska Ochrony Pogranicza, BOR).

W swoich pamiętnikach Mieczysław Rakowski następująco wypowiada się o Czubińskim: "Generał Czubiński, o którego intelekcie zmilczę, użył na BP słów następujących: Komisja ds. przestrzegania praworządności wiernie wykonywała polecenia partii. A mnie się w tym momencie przypomniał Kadar, który mówił, że zadaniem SB jest stanie (o ile dobrze pamiętam) na straży praworządności określanej przez konstytucję, a nie poleceń partii. Odzywka Czubińskiego nie jest błahą sprawą. To priwyczka, to dowód, że aparaty myślą po swojemu, po staremu." (M. F. Rakowski, Dzienniki Polityczne 1984-1986, Wydawnictwo ISKRY, Warszawa 2005, s. 305-306.

Odznaczony dwukrotnie Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

[edytuj] Bibliografia

• Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia: sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków, Wrocław 2005, Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Towarzystwo Naukowe Societas Vistulana, ISBN 83-88385-65-8
• Generalicja Polska, tom 1, H. P. Kosk, Warszawa 1999
• Ludzie władzy, T. Mołdawa, Warszawa 1991
• Instrukcja prokuratora Czubińskiego /w/ Kalendarz historyczny. Polemiczna historia Polski, J. Łojek Warszawa, 1996