Ludwik Orleański
Z Wikipedii
Ludwik I Orleański (13 marca 1372 - 23 listopada 1407) - książę Orleanu, syn króla Francji - Karola V i Joanny Burbon, pochodził z dynastii Walezjuszów. W 1389 poślubił Valentinę Visconti, córkę Gian Galeazzo, księcia Mediolanu.
Ludwik odegrał ogromną rolę podczas wojny stuletniej we Francji. W miarę jak potęgowała się choroba umysłowa (schizofrenia) jego starszego brata - Karola VI Szalonego, Ludwik coraz zacieklej walczył z Janem bez Trwogi - księciem Burgundii, o regencję i opiekę nad swoimi bratankami. Miał nawet podobno romans z samą królową Izabelą Bawarską.
Był przywódcą partii Armaniaków (franc. Armagnacs). Został zamordowany na ulicach Paryża, na polecenie swojego konkurenta.
