Macedonianizm
Z Wikipedii
Macedonianizm - herezja szerząca się w IV wieku w Tracji, Bitynii i Hellesponcie, wyznawana przez sektę macedonian (maratonian, pneumatomachów). Początek swój wzięła od Macedoniusza, biskupa Konstantynopola w latach 342-359, zaś jej kontynuatorami byli biskupi Maratoniusz z Nikomedii, Eustacjusz z Sebaste, Eleuzjusz z Kyzykos, Sabin i prezbiter Eutropiusz. Po próbach rekoncyliacji sekta i jej nauki zostały potępione przez Sobór Konstantynopolitański I w 381, po czym cesarz Teodozjusz I Wielki wypędził macedonian z Konstantynopola, poddając ich następnie różnym represjom. Wskutek tego oraz w wyniku wewnętrzych podziałów sekta zanikła w ciągu jednego pokolenia.
Macedoniusz i jego uczniowie twierdzili, że Duch Święty nie jest osobą boską, lecz istotą stworzoną przez Boga, tyle tylko, ze doskonalszą od pozostałych - aniołem przewodzącym innym aniołom. Nauka ta właściwie stanowiła zastosowanie do Ducha Świętego ariańskiej nauki o Synu Bożym. Pogląd ten pod koniec IV wieku zwalczało wielu teologów, między innymi święty Bazyli z Cezarei i Grzegorz z Nazjanzu.
