Machajrodonty
Z Wikipedii
| Machajrodonty | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | drapieżne |
| Rodzina | kotowate |
| Podrodzina | Machajrodonty |
| Nazwa systematyczna | |
| Machairodontinae | |
Machajrodonty to wymarła podrodzina kotowatych żyjąca w drugiej połowie trzeciorzędu i plejstocenu. Charakterystyczne dla tych zwierząt są duże szablasto zakończone górne kły, stąd też ich inna używana nazwa - tygrysy szablastozębne. W uzębieniu występuje również zanik dolnych kłów i redukcja trzonowców, poza tym duży kąt rozwarcia żuchwy. Najpowszechniej znanym gatunkiem jest Smilodon.
W tej podrodzinie zwierząt wyróżnia się plemiona:
- Metailurini
- Homotheriini
- Smilodontini
Spis treści |
[edytuj] Uzębienie
Machajrodonty dzieli się na dwa typy: sztyletozębne i szablastozębne. Sztyletozębne miały długie, wąskie górne kły i na ogół krępą budowę. Szablastozębne miały grubsze i krótsze górne kły i z reguły giętkie ciało z dłuższymi kończynami. Wyjątkiem był Xenosmilus, który posiadał zarówno masywne kończyny jak u sztyletozębnych i grube kły jak u szablastozębnych. U machajrodontów odpowiednia budowa stawu szczękowego, umożliwiała rozwarcie żuchwy aż do pozycji prawie pionowej.
[edytuj] Pokrewieństwo z innymi kotami
Nazwa 'tygrysy szablastozębne' może wprowadzać w błąd. Machajrodonty nie były w tej samej podrodzinie co tygrysy, nie ma dowodów by miały futro jak tygrysy, i na pewno nie żyły i polowały w ten sam sposób co współczesne tygrysy. Analizy DNA przedstawione w 2005 potwierdziły i wyjaśniły pochodzenie, pokazując że machajrodonty oddzieliły się wcześniej od przodków współczesnych kotów i nie są blisko spokrewnione z żyjącymi obecnie gatunkami kotowatych.
[edytuj] Środowisko życia
Powszechnie uważa się, że koty szablastozębne żyły tylko w zimnych obszarach epoki lodowcowej. Podczas gdy na pewno żyły w śnieżnych warunkach epoki lodowcowej, to również zmagały się z cieplejszym klimatem miocenu, ulegając dywergencji do warunków stepowych; wymarły w ostatnim okresie 10.000 lat.
[edytuj] Techniki polowania
Metody polowań machajrodontów wciąż nie są jednoznacznie ustalone. Pierwotnie sądzono, że wykorzystywały pchnięcie kłami (opadając z szeroko otwartą szczęką wbijały kły zaczepiając się o ciało zwierzęcia). Jednak obecnie uważa się to za mało prawdopodobne, z powodu kruchości zbyt długiego uzębienia zwłaszcza przy zmaganiach z dużą zwierzyną łowną. Niektórzy naukowcy sugerują, że koty atakowały brzuch dużych zwierząt i czekały aż się wykrwawią, chociaż ryzyko i tak było dość wysokie. Podczas ataku zaciskały szczęki na tchawicy a wbijane kły przecinały tętnice i żyły. Polowały głównie na takie zwierzęta jak mastodonty.
