Marsz Mokotowa
Z Wikipedii
Marsz Mokotowa to nieformalny hymn dzielnicy Mokotów.
Od 1969 roku rozbrzmiewa codziennie o godzinie 17.00 (na pamiątkę godziny "W" - czyli wybuchu powstania warszawskiego) z wieży zegarowej "Domku Gotyckiego", stojącego przy ulicy Puławskiej 59. Pieśń powstała podczas Powstania Warszawskiego, 20 sierpnia 1944 roku i od tego czasu stała się symbolem chwały i czci Mokotowa.
- słowa: Mirosław Jezierski ("Karnisz")
- muzyka: Jan Markowski ("Krzysztof")
[edytuj] Słowa
1.
- Nie grają nam surmy bojowe i werble do szturmu nie warczą,
- Nam przecież te noce sierpniowe i prężne ramiona wystarczą.
- Niech płynie piosenka z barykad, wśród bloków, zaułków, ogrodów,
- Z chłopcami niech idzie na wypad, pod rękę przez cały Mokotów.
-
- Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,
- Tak w piersiach gra, aż braknie tchu.
- Czy słońca żar, czy chłodna noc,
- Prowadzi nas pod ogniem z luf.
- Ten pierwszy marsz, to właśnie zew,
- Niech brzmi i trwa przy huku dział.
- Batalion gdzieś rozpoczął szturm,
- Spłynęła łza i pierwszy strzał.
2.
- Niech wiatr ją poniesie do miasta, jak żagiew płonącą i krwawą,
- Niech w górze zawiśnie na gwiazdach, czy słyszysz płonąca Warszawo?
- Niech zabrzmi w uliczkach znajomych, w Alejach, gdzie bzy już nie kwitną,
- Gdzie w twierdze zmieniły się domy, a serca z zapału nie stygną.
-
- Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,
- Tak w piersiach gra, aż braknie tchu.
- Czy słońca żar, czy chłodna noc,
- Prowadzi nas pod ogniem z luf.
- Ten pierwszy marsz niech dzień po dniu
- W poszumie drzew i w sercach drży,
- Bez próżnych skarg i zbędnych słów,
- To nasza krew i czyjeś łzy.
