Medal za zdobycie Królewca
Z Wikipedii
Medal za zdobycie Królewca, właściwie: Medal za zdobycie Königsbergu (ros. Медаль за взяте Кенигсберга) – radzieckie odznaczenie wojskowe.
Medal za zdobycie Królewca został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 9 czerwca 1945 r. dla nagrodzenia wszystkich bezpośrednich uczestników walk o Königsberg (Królewiec) podczas II wojny światowej. 31 sierpnia 1945 r. zatwierdzono regulamin medalu, który został uzupełniony dekretem z dnia 5 lutego 1951 r.
[edytuj] Zasady nadawania
Medal za zdobycie Królewca nadawany był żołnierzom jednostek, związków taktycznych i instytucji Armii Radzieckiej, Radzieckiej Floty Wojennej, NKWD i NKGB, biorących bezpośredni udział w szturmie i zdobyciu Królewca, w okresie od 23 stycznia do 10 kwietnia 1945, a także organizatorom operacji zajęcia miasta.
Łącznie do 1987 Medal za zdobycie Królewca otrzymało ok. 760 tys. osób.
Dekretem z 5 lutego 1951 zezwolono na pozostawienie medalu rodzinie w wypadku śmierci odznaczonego, wcześniej były zwracane państwu.
[edytuj] Opis odznaki
Odznaką Medalu za zdobycie Królewca jest wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 mm. Na awersie medalu w centrum znajduje się napis w trzech wierszach: ЗА / ВЗЯТИЕ / КЕНИГСБЕРГА (pol. ZA ZDOBYCIE KÖNIGSBERGU). Nad nim jest mała pięcioramienna gwiazda z promieniami, pod napisem wiązanka z liści wawrzynu. Na rewersie umieszczona jest data zdobycia Królewca – 10 / АПРЕЛЯ / 1945 (10 kwietnia 1945), a powyżej pięcioramienna gwiazda. Projektantem odznaki był malarz A. Kuzniecow.
Medal był zawieszony na metalowej pięciokątnej baretce obciągniętej wstążką koloru zielonego z trzema wąskimi czarnymi paskami pośrodku.
Medal nosi się na lewej stronie piersi, w kolejności po medalu Za zdobycie Budapesztu.
