Metoda Korotkowa
Z Wikipedii
Metoda Korotkowa służy do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi.
[edytuj] Pomiar odbywa się według następujących faz:
- 1. znalezienie tętna na tętnicy promieniowej
- 2. pompowanie sfigmomanometru, do momentu, aż tętno przestanie być wyczuwalne
- 3. podniesienie ciśnienia w sfigmomanometrze o 30 mmHg
- 4. powolne upuszczanie powietrza z mankietu sfigmomanometru - 5 mmHg na 1 s
- 5. słuchanie za pomocą słuchawek lekarskich pojawiających się odgłosów
- 6. zanotowanie (zapamiętanie) wartości, przy jakiej pojawia się stukot (słyszalność akcji serca)
- 7. zanotowanie (zapamiętanie) wartości, przy jakiej znika stukot
- 8. wypuszczenie powietrza z sfigmomanometru
- 9. zanotowanie wyniku pomiaru
[edytuj] Opis pomiaru
Podczas zwiększania ciśnienia w sfigmomanometrze dochodzi do zamknięcia światła tętnicy ramiennej i zatrzymania przepływu krwi (tętno przestaje być wyczuwalne). Podczas wypuszczania powietrza ze sfigmomanometru, w szczytowym momencie wyrzutu serca (szczytowe ciśnienie) dochodzi do krótkotrwałego otwarcia tętnicy i przepływu krwi (pierwszy stuk), podczas zmniejszania ciśńienia dochodzi do coraz mniejszego zamykania światła tętnicy, aż ciśnienie na sfigmomanometrze jest niższe od krytycznego ciśnienia zamknięcia i wówczas przestają być słyszalne stuki. Odczytane w ten sposób wartości stanowią ciśnienie skurczowe oraz rozkurczowe.
[edytuj] Uwagi
- Pomiar ciśnienia nie może odbywać się dłużej niż 3 minuty, gdyż prowadzić to może do niedotlenienie tkanek ręki.
- W praktyce odchodzi się od mierzenia tętna na tętnicy promieniowej.
