Michał Szweycer
Z Wikipedii
Michał Szweycer (ur. 1808, zm. 26 maja 1871) – szlachcic polski, fotograf, rozstrzelany przez wojsko francuskie pod koniec Komuny Paryskiej.
Syn Ludwika Szweycera herbu Zadora, brat Wincentego – właściciela Rzeczycy.
Pod koniec lat 20. XIX w. studiował w Warszawie. Włączył się w konspirację niepodległościową, aresztowany tuż przed wybuchem powstania listopadowego, uwolniony po jego wybuchu.
Brał czynny udział w powstaniu. Był porucznikiem 1 pułku ułanów oraz adiutantem jednego z dyktatorów powstania.
Michał Szweycer po upadku powstaniu udał się na emigrację do Paryża, gdzie zaprzyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem, był również jednym z towiańczyków.
Podejmował się różnych zajęć. Był min. prawdopodobnie pierwszym polskim fotografem. Wykonał portrety min. Mickiewiczowi i Norwidowi.
W czasie jednej z podróży do Krakowa Jan Matejko poprosił go aby pozował mu do obrazu "Kazanie Skargi" – właśnie jako Piotr Skarga.
Rozstrzelany w czasie Komuny Paryskiej z powodu złamania zakazu zapalania światła (podgrzewał herbatę palnikiem spirytusowym).
Seweryn Goszczyński dedykował mu swój wiersz "Sadźmy róże przyjacielu". A Teofil Lenartowicz opisał jego śmierć w wierszu "DWAJ TOWIAŃSZCZYCY" (chociaż przez pomyłkę nazwał go Ludwikiem Szwejcerem).
