Mittelbau-Dora

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Mittelbau-Dora, Arbeitslager Dora, Konzentrazionslager Mittelbau-Dora - niemiecki obóz koncentracyjny, olbrzymia podziemna fabryka zbrojeniowa, założona w pobliżu Nordhausen (Turyngia, Niemcy). Obóz funkcjonował od sierpnia 1943 roku do końca wojny.

[edytuj] Historia obozu

Założenie obozu wiąże się bezpośrednio ze zbombardowaniem przez lotnictwo angielskie fabryki rakiet wojskowych w Peenemünde na wyspie Uznam. Bombardowanie miało miejsce w nocy z 17 na 18 sierpnia ("Operacja Hydra") 1943 i wywołało wystarczający lęk w dowództwie niemieckim, by już dziesięć dni później, rozpoczynano prace adaptacyjne w kompleksie podziemnych galerii Wirtschaftliche Forschungsgesellschaft w Kohnstein k/ Nordhausen. Sprowadzono na miejsce więźniów z KL Buchenwald i rozpoczęto prace w największej tajemnicy. Więźniowie, którzy trafiali do Dora mieli w założeniu pozostać tam do końca ich tragicznie krótkiego życia. 30 września 1944 rozkazem D I/1 Az: 14 a 12 u Geheim tgb 1231/44 obóz z dniem 1 października stał się obozem autonomicznym, wraz z ok. 30 podobozami i komandami zewnętrznymi pracującymi w okolicach, pod zarządem SS-Sturmbannfűrerra Förschnera.

Założenia konstrukcyjne polegały na wykopaniu dwóch prawie dwukilometrowych równoległych tuneli połączonych galeriami prostopadłymi. Były zbliżone do niektórych konstrukcji systemu Riese. Poszczególne prace były prowadzone przez wielkie koncerny niemieckie (AEG; Siemens, Volkswagen, IG Farben i inne). Sam obóz był również w dużej mierze umieszczony wewnątrz ziemi. Baraki były umiejscowione w galeriach podziemnych. W styczniu 1944 prace były na tyle zaawansowane, że było możliwe rozpoczęcie prac nad konstrukcją rakiet. Wówczas wymieniono wszystkich więźniów przemęczonych i wyczerpanych na nowych, pozostałych kierując do okolicznych podobozów, które pracowały nad konstrukcją innych podziemnych fabryk niemieckich. Niemcy planowali przeniesienie pod ziemię dużej części swych fabryk zbrojeniowych. Wiele firm przeprowadzało się specjalnie w pobliże Nordhausen. Pod koniec 1944 roku transporty ewakuacyjne (Marsze Śmierci) z Auschwitz i innych obozów dotarły do Mittelbau-Dora. Jednak byli to więźniowie zbyt wyczerpani, by pracować w tych drakońskich warunkach: ginęli bardzo szybko z przemęczenia. W kwietniu 1945 obóz był ewakuowany, pociągami i piechotą. W ten sposób większość obozu głównego i podobozów została zupełnie opróżniona z więźniów.

[edytuj] Więźniowie i ofiary

Praca więźniów była bardzo trudna, prawie nieustannie wykonywana pod ziemią, w skrajnym terrorze i przy zdecydowanym niedożywieniu. Umieralność była zupełnie rekordowa, zwłaszcza w ostatnim okresie funkcjonowania kompleksu. Około 60 tysięcy więźniów przeszło przez Mittelbau-Dora, część z nich została później skierowana do innych obozów. Liczbę ofiar szacuje się na ponad 20 tysięcy, wśród których o. 10 tysięcy zginęło podczas ewakuacji (Marsze Śmierci) a 1200 jako ofiary bombardowań alianckich. Wśród więźniów, w porównaniu z innymi obozami, dość wysoki odsetek stanowili Francuzi.

[edytuj] Dzieje powojenne

Bezpośrednio po wojnie teren obozu służył aliantom jako miejsce obozu dla tzw. „DP” (ang. Displaced Persons) – osób przemieszczonych, ofiar nazizmu oczekujących na powrót do swych miejsc zamieszkania. Najlepsi niemieccy eksperci konstrukcji rakietowych zostali przechwyceni przez Amerykanów i wywiezieni do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadzili dalsze badania na potrzeby USA. Po wojnie zabudowania obozowe zostały zniszczone. W 1966 roku powstało pierwsze muzeum w dawnym budynku krematorium. Po 1989 roku muzeum powiększyło swój stan posiadania, zmieniono wystawy i udostępniono podziemne galerie zwiedzającym.