Mohammed Dib
Z Wikipedii
Mohammed Dib (ur. 21 lipca 1920, zm. 2 maja 2003) - pisarz algierski, tworzący w języku francuskim, autor około 30 powieści. Przypuszczalnie jeden z najbardziej znanych w Europie twórców algierskich.
Pisać zaczął bardzo wcześnie, pierwsze wiersze napisał jako piętnastoletni chłopak. W czasie II wojny światowej studiował literaturę francuską na uniwersytecie w Algierze. W 1952 r., dwa lata przed algierską wojną o niepodległość, ożenił się z Francuzką, w tym też roku wstąpił do algierskiej partii komunistycznej. Zaliczany jest do tzw. Pokolenia 52, które tworzyła grupa algierskich (francuskojęzycznych) pisarzy z Albertem Camus i Mouloudem Feraounem na czele. Zadebiutował w 1952 r. publikując powieść La grande maison, która powstała już w 1946 r.
W 1959 został deportowany z Algierii przez władze francuskie za otwarte wspieranie ruchu niepodległościowego. Osiadł wówczas na stałe we Francji.
W swych dziełach Dib poruszał kwestie problematykę rodzinnego kraju, uwikłanego w wieloletnią (1954-1962) wojnę o niepodległość, dając autentyczny, niemal naturalistyczny w swej surowości, obraz niepokojów nurtujących społeczeństwo algierskie dążące do samodzielności i wolności.
Po polsku ukazały się przekłady dwóch jego powieści: Au café (z 1957 r.), jako W kawiarni, przekład H. Szumańskiej-Grossowej, Warszawa 1957, oraz La danse du roi (1968) jako Królewski taniec w przekładzie Barbary Durbajło, Warszawa 1976.
