Mostek (anatomia człowieka)
Z Wikipedii
Mostek (łac. sternum) to nieparzysta płaska kość stanowiąca środkową część przedniej ściany klatki piersiowej człowieka. U dzieci w miejscu złączenia trzech części mostka występuje chrząstkozrost (łac. synchondrosis), który z wiekiem ulega kostnieniu, zamieniając się w kościozrost. Rzutując mostek na kręgosłup leży na wysokości od 2-3 do 9-10 kręgu piersiowego. Dodatkowo mostek wzmocniony jest silnią i bardzo elastyczną błoną (łac. membranum sterni), która ściśle do niego przylegając zapobiega zapadaniu się mostka podczas złamania, a także zapobiega przebiciu płuca przez złamany mostek. Kość ta zawdzięcza swą nazwę swojemu kształtowi, który łudząco przypomina kształt mieczu krótkiego wojsk Aleksandra Macedońskiego.
Składa się z 3 części:
- rękojeść mostka (łac. manubrium sterni) to górna część mostka mająca postać czworokątnej kości płaskiej, do której powierzchni górno-bocznej przyczepiają się obustronnie obojczyki, natomiast do powierzchni bocznej — obustronnie I żebra.
Poniżej, w miejscu przyczepu II żebra znajduje się kolejna część mostka
- trzon mostka (łac. corpus sterni), który ma kształt podłużnej płaskiej kości, do której bocznej powierzchni przyczepiają się żebra III do VI, natomiast na wysokości miejsca przyczepu VII żebra rozpoczyna się kolejna część mostka:
- wyrostek mieczykowaty (łac. Processus xiphoideus), który jest najmniejszą i najcieńszą kością mostka.
Miejsce połączenia się rękojeści i trzonu mostka wytwarza widoczne u osób szczupłych, lub wyczuwalne u wszystkich, poprzeczne wzniesienie nazywane kątem mostka (łac.angulus sterni).
Mostek zbudowany jest cienkiej warstwy istoty zbitej, która otacza część gąbczastą zawierający szpik kostny. Z uwagi, że mostek leży bezpośrednio pod skórą i że zawiera szpik kostny, często zostaje nakłuwany w obrębie trzonu (punkcja mostka), celem uzyskania szpiku kostnego do badań hematologicznych.
