Napoleon Ludwik Hieronim Bonaparte
Z Wikipedii
Książę Napoleon Ludwik Hieronim Bonaparte (fr. Napoléon Louis Jérôme Victor Emmanuel Léopold Marie, Prince Napoléon, Prince français, Duc de Monfort, Altesse Impériale), * 23 stycznia 1914, Bruksela, † 3 maja 1997, Prangins, (Szwajcaria), był jedynym synem ks. Napoleona Wiktora i jego małżonki Klementyny Saxe-Coburg-Gotha, córki króla Belgii Leopolda I. W latach 1926 - 1997 był głową rodu Bonapartych.
Pozbawiony przez prawo III Republiki (1886) o banicji dla wszystkich pretendentów do tronu wstępu na teren Francji książę Napoleon spędził dzieciństwo i młodość w Anglii, Belgii i Szwajcarii. Studiował prawo i nauki polityczne i społeczne na uniwersytetach w Lozannie i Louvain.
W chwili wybuchu wojny w roku 1939 zgłosił się jako ochotnik do armii francuskiej, ale premier Édouard Daladier zakazał go przyjąć. Napoleon wstąpił wtedy pod pseudonimem Blanchard do Legii Cudzoziemskiej i brał udział w walkach w Afryce Północnej. Po demobilizacji w r. 1941 powrócił do Francji i przyłączył się, nadal pod pseudonimem, do Ruchu Oporu (Résistance). W roku 1942 próbował przekraczając Pireneje przedostać się przez Hiszpanię do Portugalii i stamtąd do wojsk generała de Gaulle'a w W. Brytanii, ale został schwytany przez Niemców i osadzony w twierdzy koło Bordeaux. Uwolniony dzięki interwencji króla Italii Wiktora Emanuela III przyłączył się znowu do podziemia pod nazwiskiem Louis Monnier i brał udział w czynnej walce zbrojnej z najeźdźcą, przy czym został ciężko ranny w roku 1944. Po powrocie de Gaulle'a do Francji generał nadał Napoloeonowi Krzyż Kawalerski Legii Honorowej (w późniejszych latach książę został komandorem tego orderu) i zezwolił na pobyt we Francji. Do chwili zniesienia prawa o banicji pretendentów 24 czerwca 1950 ks. Napoleon mieszkał we Francji pod nazwiskiem hrabiego Montfort. W 1949 poślubił Alix de Foresta (*1926) z arystokracji francuskiej i w 1950 urodzili im się :
Ks. Charles Bonaparte, polityk francuski, jest obecnym szefem rodu.
Książę Napoleon interesował się alpinizmem, sportami zimowymi, automobilizmem i nurkowaniem i brał udział w ekspedycjach naukowych i sportowych na Saharę, do Konga i Afryki Równikowej. W roku 1979 podarował państwu francuskiemu zbiory pamiątek i manuskryptów odziedziczonych po Napoleonie I, Napoleonie III i Napoleonie IV.
[edytuj] Bibliografia
- Almanach de Gotha, Gotha 1930
- Sigyn Reimers, Mina kungliga, Stockholm 1954
Poprzednik Napoleon-Wiktor Bonaparte |
![]() |
Głowa rodu Bonapartów |
![]() |
Następca Karol Józef Hieronim Bonaparte |