Nick Nolte
Z Wikipedii
Nicholas King Nolte (ur. 2 lutego 1941 w Omaha, Nebraska), amerykański aktor filmowy.
Studiował dzięki stypendium za grę w uniwersyteckim zespole futbolu amerykańskiego. W latach 60. pracował jako model i występował na scenach mniej znanych teatrów. Na początku lat 70. zaczął grać w filmach, początkowo głównie klasy B. Popularność przyniosła mu rola w miniserialu telewizyjnym Pogoda dla bogaczy (1976).
Nolte, choć najczęściej gra twardych, pozornie prymitywnych i po trupach dążących do celu mężczyzn, ma na swoim koncie szereg ról w filmach różnorodnych gatunkowo. Najbardziej znaną z nich jest kreacja policjanta Jacka Catesa w komedii 48 godzin (1982). Film rozpoczął wielką karierę Eddie'go Murphy'ego, ale i Nolte zebrał swoją porcję pochwał. W 1990 powstało Następne 48 godzin, kontynuacja hitu sprzed ośmiu lat.
Dwukrotnie został nominowany do Oscara, za role w Księciu przypływów (1992) oraz Prywatnym piekle 1999. Kreacja w pierwszym z tych filmów przyniosła mu nagrodę Złotego Globa dla najlepszego aktora dramatycznego. Inne znaczące pozycje filmowe w których wystąpił to Olej Lorenza (1992), Kocham kłopoty (1994), Jefferson w Paryżu (1995) i Matka Noc (1996).
Nolte jest znany ze swych kłopotów z alkoholem i narkotykami. Był trzykrotnie żonaty.
[edytuj] Filmografia (wybór)
- Pogoda dla bogaczy (Rich Man, Poor Man 1976)
- 48 godzin (48 Hours 1982)
- Pożegnanie z królem (Farewell to the King 1989)
- Następne 48 godzin (Another 48 Hours 1990)
- Przylądek strachu (Cape Fear 1991)
- Książę przypływów (The Prince of Tides 1991)
- Olej Lorenza (Lorenzo's Oil 1992)
- Kocham kłopoty (I Love Trouble 1994)
- Jefferson w Paryżu (Jefferson in Paris 1995)
- Matka Noc (Mother Night 1996)
- Prywatne piekło (Affliction 1997)
- Cienka czerwona linia (The Thin Red Line 1998)
- Śniadanie mistrzów (Breakfast of Champions 1999)
- Podwójny blef (The Good Thief 2002)
