O mój rozmarynie
Z Wikipedii
Pieśń "O mój rozmarynie" powstała prawdopodobnie w czasie I wojny światowej w formacji "Bieliniaków". Istnieją też źródła mówiące o jej powstaniu dopiero po I wojnie światowej, a nawet po wojnie polsko-radzieckiej 1920. Początkowo składała się ona z 6 zwrotek, w miarę upływu czasu dodawano kolejne. Jeszcze w latach 30. w radiu polskim nadawano wersję 6-zwrotkową. Jednak w śpiewnikach wydawanych w czasie okupacji spotyka się nawet i 14 zwrotkowe teksty pieśni. Jest to najpiękniejsza ułańska pieśń mająca swojego rodzaju fabułę. Młody mężczyzna, zakochany w pewnej kobiecie, idzie do niej i prosi ją o rękę. Dziewczyna odrzuca jego zaręczyny, on zrozpaczony postanawia zaciągnąć się do ułanów. Tam otrzymuje sprzęt, o czym opowiada każda zwrotka (dadzą mi: konika cisawego, ostrą szabelkę, kabacik, buciki, manierkę, mundur itd.). Śpiewana w okresie Polski Ludowej przez harcerzy, żołnierzy i zwykłych ludzi. Po upadku komunizmu dodano nową zwrotkę o otrzymaniu naszyjnika z Matką Boską, żeby chroniła właściciela w wojnie z Rosją. Do dziś piosenka nadal popularna, jednak tylko w 6 zwrotkowej wersji, rzadko spotyka się osoby znające więcej zwrotek.
