Obserwacja
Z Wikipedii
Obserwacja – proces gromadzenia informacji o danym zjawisku bez ingerencji w jego przedmiot. Dzięki obserwacji poznajemy zjawiska w ich naturalnym przebiegu.
Cechy:
- przedmiot obserwacji (co badamy)
- określenie celu (po co badamy)
Obserwacja obiektywna – badacze nie ingerują w przebieg obserwacji i obiektywnie oceniają wyniki.
Metoda sędziów kompetentnych – badacz powołuje liczbę osób, które oceniają indywidualnie przedłożony im materiał obserwacyjny. O tym, jak materiał ten zostaje zakwalifikowany, decyduje liczba głosów. Sędzią kompetentnym może być każda osoba, która zostanie poinformowana, jak definiuje się oceniane zjawisko i jakie są kryteria jego oceny. Cechą obserwacji jest jej systematyczność, polega na gromadzeniu informacji w sposób ciągły albo metodą próbek czasowych.
Obserwacja uczestnicząca – polega na tym, że badacz wchodzi w rolę osoby badanej i z tej pozycji obserwuje badane zjawisko. Zaletą obserwacji jest to, że opisuje zjawisko w naturalnym przebiegu. Wadą jest czaso- i pracochłonność.
Obserwacja składa się z trzech etapów:
- etap orientacji w terenie
- etap wyboru elementów zoogniskowanych
- etap selekcji
Głównymi rodzajami obserwacji są:
- fotograficzna
- próbek czasowych
- jednostkowa
- kompleksowa
