Oskar (film)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Oskar
Oryginalny tytuł	Oscar
Gatunek filmu	komedia
Kraj	Francja
Data premiery	11 października 1967
Czas trwania	85 minut
Reżyseria	Édouard Molinaro
Scenariusz	Jean Halain Louis de Funes
Główne role	Louis de Funès Claude Rich Claude Gensac Agathe Natanson
Muzyka	Jean Marion
Język	francuski
Strona IMDb

Oskar - sztuka teatralna i francuski film komediowy z Louisem de Funesem w roli głównej.

Film nakręcony został na podstawie sztuki teatralnej Claude'a Magniera. Na deskach francuskiego teatru spektakl wystawiany był czterokrotnie, w 1959, 1961, 1971 i 1972. W każdym z nich główną rolę odgrywał Louis de Funes.

[edytuj] Obsada wersji filmowej

Louis de Funès : Bertrand Barnier
Claude Rich : Christian Martin, pracownik firmy
Claude Gensac : Germaine Barnier, żona
Agathe Natanson : Colette Barnier, córka
Mario David : Philippe Dubois/Filip Kłoda, masażysta
Dominique Page : Bernadette, pokojówka
Sylvia Saurel/Noël : Jacqueline Bouillotte (Gruszka)
Paul Préboist : Charles, lokaj
Germaine Delbat : Charlotte Bouillotte (Gruszka), matka Jacqueline
Roger Van Hool : Oscar, kierowca
Philippe Valauris : szofer barona

[edytuj] Fabuła

Film (i sztuka) przedstawia jeden, bardzo zwariowany dzień z życia dyrektora firmy, Bertranda Barniera (Louis de Funes) i jego rodziny. Gdy do drzwi przedsiębiorcy wczesnym rankiem puka jeden z jego pracowników, Christian Martin (Claude Rich), nic jeszcze nie zapowiada jak fatalna okaże się ta doba. Młody chłopak zastaje szefa ubranego w piżamę i prosi o podwyżkę, gdyż wkrótce planuje wziąć ślub. Przy okazji oznajmia, że oszukał firmę na 60 mln franków. Barnier z trudem przełyka śniadanie i chce natychmiast wyrzucić podstępnego pracownika. Jednak ten grozi mu ujawnieniem ksiąg finansowych firmy.

Gdy Martin uzyskuje obietnicę awansu i większych pieniędzy, prosi Barniera o rękę jego własnej córki. Szok ojca jest ogromny, gdyż wcześniej o niczym nie wiedział. Oszołomiony Barnier z trudem znosi poranne wieści, kiedy okazuje się, że doszło do pomyłki. Chłopak miał bowiem na myśli zupełnie inną dziewczynę, niejaką Jacquelline, która oględnie wyznała mu, że jest córką Barniera.

Tymczasem prawdziwa córka, Colette, zakochana w kierowcy ojca, Oskarze, oznajmia, że jest z nim w ciąży. Problem pojawia się, gdy ojciec wyjawia, że właśnie zwolnił Oskara, a ten wyjechał z ekspedycją na biegun polarny. Barnier nie wie co począć. Czy zmusić do ślubu ze swoją córką porannego gościa, czy czekać na powrót kierowcy Oskara, czy może wydać ją za swojego tępego masażystę. Dochodzi do zbiegu wielu zabawnych sytuacji. A gdy walizki wypełnione po brzegi pieniędzmi mieszają się z bagażami z damską bielizną Barnier traci rozum... Finał okazuje się zaskakujący dla wszystkich, dla samego Barniera, dla jego rodziny i dla widzów.

[edytuj] Info

We Francji ekranizacja sztuki cieszyła się dużą popularnością, ściągnęła do kin 6,12 mln widzów, co stanowiło drugie miejsce w skali roku (pierwsze miejsce w 1967 zajął film Wielkie wakacje, również z Louisem de Funes w roli głównej).
W 1991 nakręcony został remake filmu, pod tym samym tytułem, z Sylvestrem Stallonem w roli głównej.